Mirosław Dymarski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: europeistyka, historia najnowsza, historia Polski i powszechna, historia XIX-XX w., myśl polityczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Uczelnia | |
Mirosław Jan Dymarski (ur. 1959 r.) – polski historyk i politolog, specjalizujący się w europeistyce, historii najnowszej, historii Polski i powszechnej, historii XIX-XX w. oraz myśli politycznej; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Wrocławskim.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po egzaminie maturalnym zdanym w 1979 roku, podjął studia historyczne na Wydziale Historyczno-Filozoficznym Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończył w 1984 roku stopniem magistra. Na rok przed zakończeniem studiów został pracownikiem Instytutu Politologii UWr. Początkowo był pracownikiem technicznym w Pracowni Dokumentacji i Metodyki, zajmującej się archiwizowaniem dokumentów życia politycznego, a po otrzymaniu dyplomu magistra został asystentem[1].
W 1989 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy pt. Ziemie postulowane (ziemie nowe) w prognozach i działaniach polskiego ruchu oporu 1939–1945, napisanej pod kierunkiem prof. Wojciecha Wrzesińskiego[2]. Następnie otrzymał stanowiska adiunkta. W 2000 roku po obronie swojej rozprawy nt. Stosunki wewnętrzne wśród polskiego wychodźstwa politycznego i wojskowego we Francji i w Wielkiej Brytanii 1939–1945 w Instytucie Historycznym UWr Rada Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych UWr nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii o specjalności historia najnowsza Polski i powszechna[3]. W 2004 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym w Zakładzie Historii Najnowszej i Ruchów Społecznych Instytutu Politologii UWr[4]. W 2011 roku prezydent Polski Bronisław Komorowski nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych[1].
Był stypendystą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Fundacji Lanckorońskich (kilkukrotnie) oraz profesorem wizytującym w Uniwersytecie Warszawskim. W latach 2005–2008 był zastępcą dyrektora Instytutu Politologii UWr, wiceprzewodniczący Uczelnianej Komisji Wyborczej UWr w latach 2002–2008 oraz członkiem Komisji Środkowoeuropejskiej Polskiej Akademii Umiejętności. Ponadto od 2006 do 2008 roku był członkiem Rady Naukowej Centrum Willy’ego Brandta na Uniwersytecie Wrocławskim[1].
Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]
Specjalizuje się w historii Półwyspu Bałkańskiego XIX i XX wieku oraz współczesnych stosunkach międzynarodowych na półwyspie, a także historii Polski okresu II wojny światowej. Jest autorem czterech książek, współredaktor dwóch i autor ponad 50 artykułów z zakresu historii Bałkanów XIX i XX wieku oraz stosunków międzynarodowych na półwyspie, a także historii Polski okresu II wojny światowej. Prowadził badania m.in. w Sofii, Salonikach, Cetinje, Podgoricy, Londynie, Ann Arbor i Edirne[1]. Jest promotorem pięciu zakończonych rozpraw doktorskich[5].
Do jego ważniejszych publikacji należą[6]:
- Winstona Churchilla stanowisko wobec sprawy polskiej, Wrocław 1995.
- Ziemie postulowane (ziemie nowe) w prognozach i działaniach polskiego ruchu oporu. 1939-1945, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1997, ISBN 83-229-1582-9.
- Polskie obozy odosobnienia we Francji i w Wielkiej Brytanii w latach 1939-1942, Warszawa 1997.
- Stosunki wewnętrzne wśród polskiego wychodźstwa politycznego i wojskowego we Francji i w Wielkiej Brytanii. 1939-1945, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1999, ISBN 83-229-1941-7.
- Europa Środkowo-Wschodnia w polskiej myśli politycznej, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2004, ISBN 83-229-2497-6.
- Konflikty na Bałkanach w okresie kształtowania się państw narodowych w XIX i na początku XX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2010, ISBN 978-83-229-3155-4.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 18, Nr 1 (186), styczeń 2012, s. 4.
- ↑ Ziemie postulowane w prognozach politycznych polskiego podziemia w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-06-01].
- ↑ Stosunki wewnętrzne wśród polskiego wychodźctwa politycznego i wojskowego we Francji i w Wielkiej Brytanii 1939-1945 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-06-01].
- ↑ Struktura IPo UWr [on-line] [dostęp: 1.06.2012]
- ↑ Prof. Mirosław Jan Dymarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-06-01].
- ↑ Informacja za Biblioteką Uniwersytecką UWr, stan na 2012 rok.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr hab. Mirosław Jan Dymarski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-06-01].
- Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 18, Nr 1 (186), styczeń 2012, s. 4.