Monarchia feudalna

Reprezentanci trzech stanów – duchowny, rycerz i chłop

Monarchia feudalna – ustrój, w którym panuje tzw. system feudalny. Całość władzy formalnie jest w rękach monarchy, którego władza jest dziedziczna albo elekcyjna.

Zmiany[edytuj | edytuj kod]

Z monarchii feudalnej na końcu XV w. zaczęły wykształcać się inne ustroje. W różnych państwach wykształciły się różne systemy ustrojowe:

monarchia despotyczna - Imperium Osmańskie
monarchia absolutna – Francja, Hiszpania, Szwecja, Dania, Austria, Państwo Kościelne
republika – Holandia, niektóre państewka włoskie
demokracja szlachecka - Rzeczpospolita Obojga Narodów
monarchia parlamentarna – Anglia

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Modele monarchii	despotyczna patrymonialna stanowa absolutna ograniczona konstytucyjna parlamentarna plemienna
Sukcesja tronu	dziedziczna elekcyjna
Podstawowe formy monarchii (i tytuły monarsze)	cesarstwo (cesarz) / carstwo (car) kalifat (kalif) kaganat (kagan) / królestwo (król) / sułtanat (sułtan) chanat (chan) / arcyksięstwo (arcyksiążę) wielkie księstwo (wielki książę) elektorat (książę elektor) księstwo (książę) / emirat (emir)