Monaster św. Jana Teologa w Hrozowie
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
męski |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
św. Jana Teologa |
| Cerkiew |
Zaśnięcia Matki Bożej |
| Fundator |
Marcin Wołodkiewicz |
| Data budowy |
XVII w. |
| Data zamknięcia |
1860 |
| Data zburzenia |
po 1917 |
Monaster św. Jana Teologa – prawosławny męski klasztor w Hrozawie powstały w 1600 lub 1639, istniejący do 1860.
Według Iriny Sluńkowej monaster został ufundowany przez Marcina Wołodkiewicza w 1600[1]. Antoni Mironowicz, podając tę samą osobę założyciela klasztoru, twierdzi, że powstał on dopiero w 1639. Wtedy też fundator wspólnoty miał wznieść na jej potrzeby drewnianą cerkiew św. Jana Teologa. Syn Marcina, Grzegorz (Hrehory), zapisał monasterowi folwark Kasporowszczyzna i dobra Terpiłówka, jak również zbudował w kompleksie monasterskim drugą cerkiew – Zaśnięcia Matki Bożej. Ponadto w 1643 kuzynka fundatora, Radulska, zapisała w testamencie cały swój majątek klasztorowi[2]. Kolejny dar dla monasteru przekazała Maria Wołoszka, żona Janusza Radziwiłła, gorliwa wyznawczyni prawosławia, która zapisała wspólnocie 500 złotych. Wreszcie w 1648 Wołodkowicz uczynił własnością monasteru majątek Nowy Dwór, na terenie którego działał już monaster Zaśnięcia Matki Bożej[2]. Obydwie świątynie monasterskie były drewniane[1].
Klasztor podlegał początkowo monasterowi Świętego Ducha w Wilnie, następnie znalazł się w grupie monasterów podlegających monasterowi Trójcy Świętej w Słucku[2].
Od 1720[2], lub nawet od 1639, w Hrozawie równolegle istniał drugi monaster – św. Mikołaja. Klasztor utrzymywał się z otrzymanych w XVII w. majątków do 1842, gdy zgodnie z przedsięwziętą jeszcze w XVIII w. sekularyzacją majątków kościelnych w Rosji stracił swoje dobra w zamian za uzyskanie statusu monasteru III klasy i łączącej się z tym dotacji państwowej[1]. Monaster został zamknięty w 1860, a ostatni mnisi skierowani do monasteru Trójcy Świętej w Słucku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d I. Sluńkowa, Chramy i monastyri Biełarusi XIX wieka w sostawie Rossijskoj Impierii. Pieriesozdanije nasledija, „Progress-Tradicija”, Moskwa 2010, ISBN 978-5-89826-326-3, s.585
- ↑ a b c d Mironowicz A.: Diecezja białoruska w XVII i XVIII wieku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2008, s. 273. ISBN 978-83-7431-150-2.