Mury obronne w Złotoryi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mury obronne w Złotoryi
Symbol zabytku nr rej. A/2687/1221 z 17.12.1964[1]
Ilustracja
fragment muru obronnego przy ul. Pocztowej i Klasztornej
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Złotoryja

Ukończenie budowy

XIV w.

Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Mury obronne w Złotoryi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Mury obronne w Złotoryi”
51,122656°N 15,918528°E/51,122656 15,918528

Mury obronne w Złotoryi – ciąg murów obronnych z kamienia został wzniesiony w XIV wieku na miejscu wcześniejszych obwarowań drewniano – ziemnych z XIII stulecia. W początkach XV wieku wzniesiono dodatkowy zewnętrzny pierścień murów oraz wzmocniono baszty łupinowe i dwie bramy: Dolną czyli Legnicką i Górną zwaną Kowalską, nieco później przebito furty Wilczą i Solną. Główne bramy chronione były przez wieże przybramne. W latach 1822-23 zawaliły się założenia bramne, zastąpiono je wówczas drewnianymi furtami. Niszczejącą fortyfikację zaczęto rozbierać. Zezwolenie na rozebranie murów miejskich mieszczanie złotoryjscy uzyskali dopiero w 1863 r. W ostatniej ćwierci wieku XIX podjęto działania mające na celu ochronę murów miejskich. W okresie powojennym sukcesywnie przeprowadzano prace rewaloryzacyjne przy umocnieniach miejskich. Prace zabezpieczająco-porządkowe południowo-wschodniego odcinka murów przeprowadzono w 1964 r.: wzmocniono koronę, uzupełniono istniejące wyrwy oraz uporządkowano otaczający je teren. Obecnie w zachowany odcinek murów u wylotu ulic Staromiejskiej i M. Konopnickiej wmurowano detale architektoniczne z rozbieranych domów mieszczańskich, m.in. archiwoltę portalu z datą 1591 i gmerkiem mieszczańskim[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 277 [dostęp 2016-08-22].
  2. Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 473. ISBN 83-213-4366-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]