Muzeum Martyrologii w Słońsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Muzeum Martyrologii w Słońsku
Ilustracja
Budynek muzeum przed modernizacją (2011)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Słońsk

Adres

ul. 3 Lutego 54

Data założenia

28 września 1974

Zakres zbiorów

zbiory historyczne

Położenie na mapie gminy Słońsk
Mapa konturowa gminy Słońsk, w centrum znajduje się punkt z opisem „Muzeum Martyrologii w Słońsku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Muzeum Martyrologii w Słońsku”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Muzeum Martyrologii w Słońsku”
Położenie na mapie powiatu sulęcińskiego
Mapa konturowa powiatu sulęcińskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Muzeum Martyrologii w Słońsku”
Ziemia52°33′50,738″N 14°48′42,278″E/52,564094 14,811744
Strona internetowa

Muzeum Martyrologii w Słońskumuzeum z siedzibą w Słońsku (powiat sulęciński). Placówka jest gminną jednostką organizacyjną, a jego siedzibą są tereny dawnego więzienia i obozu koncentracyjnego Sonnenburg.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki więzienia Sonnenburg/Neumark datowane są na lata 1832-1833, kiedy to powstały pierwsze budynku kompleksu. Z czasem, w wyniku rozbudowy placówka mogła pomieścić nawet 900 więźniów. W latach 1846-1847 byli tu więzieniu m.in. polscy działacze niepodległościowi, związani z powstaniem wielkopolskim 1846 roku. W 1931 roku stan sanitarny więzienia pogorszył się do tego stopnia, iż władze zadecydowały o jego zamknięciu. Fakt ten wywołał niezadowolenie mieszkańców miejscowości (więzienie było dużym lokalnym pracodawcą), co wykorzystali miejscowi działacze NSDAP, doprowadzając - po wygranych wyborach w 1933 – do otwarcia tu jednego z pierwszych obozów koncentracyjnych.
Obóz w Sonnenburgu istniał od kwietnia 1933 przez okres około roku. Trafili tu m.in. oskarżeni po pożarze Reichstagu parlamentarzyści, intelektualiści (m.in. pisarze Carl von Ossietzky i Erich Mühsam) oraz więźniowie polityczni (pacyfiści, komuniści, socjaldemokraci). W 1934 placówce przywrócono status więzienia, w którym jednak nadal przetrzymywani byli więźniowie polityczni. W 1941 roku, po wydaniu przez władze hitlerowskie dekretu Nacht und Nebel, do więzienia trafiło ok. 1500 członków opozycji antynazistowskiej z terenów Francji, Belgii, Holandii, Luksemburga i Norwegii. W Sonnenburgu zostali również osadzeni członkowie Polskiej Organizacji Walki o Niepodległość, działającej we Francji.
W nocy z 30 na 31 stycznia 1945 roku żołnierze SS dokonali masakry 891 więźniów Sonnenburga. Tylkom czterem osobom udało się przeżyć. Po II wojnie światowej budynki więzienia rozebrano, zachowując jedynie miejsce rozstrzelań, zwane Ścianą Śmierci.

Muzeum[edytuj | edytuj kod]

Placówka muzealna, upamiętniająca więźniów Sonnenburga, została otwarta 28 września 1974[1]. W latach 2013–2014 w ramach Projektu Operacyjnego Współpracy Transgranicznej Polska (Województwo Lubuskie) – Brandenburgia 2007 – 2013 dokonano jej modernizacji. Partnerem gminy Słońsk w tym projekcie było Muzeum Seelower Höhen z Seelow. Obecnie w ramach ekspozycji w muzeum prezentowana jest multimedialna wystawa, poświęcona historii więzienia i obozu oraz jego więźniom. Placówka organizuje również spotkania i warsztaty z udziałem młodzieży z Polski i Niemiec.

Muzeum jest obiektem całorocznym, czynnym od środy do niedzieli każdego tygodnia. Wstęp jest bezpłatny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Muzeum Martyrologii w Słońsku, folder muzeum, 2020

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]