Myszarka bałkańska
| Apodemus epimelas[1] | |||
| (Nehring, 1902) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
myszarka bałkańska | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Myszarka bałkańska[3] (Apodemus epimelas) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae), występujący na Półwyspie Bałkańskim[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Myszarka bałkańska została opisana naukowo w 1902 roku przez A. Nehringa. Była zaliczana jako podgatunek myszarki skalnej (A. mystacinus), jednak obecnie w oparciu o dane morfologiczne i genetyczne jest uznawana za odrębny gatunek. Prazypuszczalnie gryzonie te pochodzą od myszarek skalnych, które w plejstocenie przekroczyły pomost lądowy w miejscu dzisiejszej cieśniny Bosfor (od około 20 do 10 tysięcy lat BP) i zostały odizolowane genetycznie po jego przerwaniu[4].
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Myszarka bałkańska występuje w Chorwacji w tym na wyspach Korčula i Mljet, w Bośni i Hercegowinie, Czarnogórze, Serbii, Kosowie, Albanii, Macedonii Północnej, Bułgarii i Grecji. Jest spotykana od poziomu morza do 1600 m n.p.m., zamieszkuje skaliste tereny rzadko porośnięta trawami i krzewami, prowadzi naziemny tryb życia[2]
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Myszarka bałkańska występuje na dużym obszarze, w sprzyjającym środowisku jest liczna, jej populacja jest stabilna. Nie są znane zagrożenia dla gatunku, jest on uznawany za gatunek najmniejszej troski[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Apodemus epimelas, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Boris Kryštufek, Vladimir Vohralík, Apodemus epimelas, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.3, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T136816A4343121.en [dostęp 2015-11-12] (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Apodemus epimelas. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-11-12]