Myszarka kaszmirska

Myszarka kaszmirska
	Apodemus rusiges
	Miller, 1913
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszy
Rodzaj	myszarka
Gatunek	myszarka kaszmirska
Synonimy
	Mus arianus griseus True, 1894
	Mus arianus griseus True, 1894
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Myszarka kaszmirska^[3] (Apodemus rusiges) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae), występujący w Azji Południowej^[4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Takson został po raz pierwszy opisany naukowo w 1913 roku przez G.S Millera. Była uznawana za podgatunek myszarki leśnej (A. flavicollis) lub myszarki zaroślowej (A. sylvaticus), a także za synonim myszarki zaroślowej bądź podgatunku A. sylvaticus wardi (w ten sposób opisywana była myszarka pamirska, obecnie klasyfikowana jako osobny gatunek – A. pallipes). Myszarka kaszmirska i pamirska to jedyne gatunki rodzaju Apodemus żyjące w Himalajach, ich zasięgi w znacznym stopniu się pokrywają. Myszarka kaszmirska jest większa i ma znacznie dłuższy ogon w stosunku do reszty ciała^[4].

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Myszarka kaszmirska żyje na spornych terenach Dżammu i Kaszmiru w północnym Pakistanie i Indiach, oraz w północno-wschodnim Pakistanie. Jest to gatunek górski, występuje na wysokościach od 1980 do 3350 m n.p.m. Zamieszkuje górskie lasy, zarośla i obszary trawiaste, zarośla i łąki piętra subalpejskiego i lasy iglaste. Prowadzi nocny, naziemny tryb życia^[2].

Zwierzę to ma ciemny, szarobrązowy grzbiet. Ogon często osiąga długość 120 mm, czaszka do 30 mm; rząd zębów trzonowych ma długość 3,8-4,2 mm^[4].

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Myszarka kaszmirska występuje na dość dużym obszarze, niewiele wiadomo o jej populacji. Nie są znane większe zagrożenia dla gatunku i jest on uznawany za gatunek najmniejszej troski; w indyjskim prawodawstwie jest uznawana za szkodnika. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody zaleca dalsze badania nad ekologią i populacją tego gryzonia^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Apodemus rusiges, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c S.S. Molur S.S., P.O.P.O. Nameer P.O.P.O., Apodemus rusiges, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.4, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T1901A8777295.en [dostęp 2015-12-04] (ang.).
↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ ^a ^b ^c Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Apodemus rusiges. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-12-04]

[itis-1] Apodemus rusiges, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] S.S. Molur S.S., P.O.P.O. Nameer P.O.P.O., Apodemus rusiges, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.4, DOI: 10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T1901A8777295.en [dostęp 2015-12-04] (ang.).

[miiz-3] Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[MSW3-4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Apodemus rusiges. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-12-04]

[1]

[2]

[3]

[4]