Myszarka koreańska
| Apodemus peninsulae[1] | |||
| Thomas, 1907 | |||
 Wypchany okaz z Kraju Nadmorskiego | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
myszarka koreańska | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Myszarka koreańska[3] (Apodemus peninsulae) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae), występujący we wschodniej Azji[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Takson po raz pierwszy opisany naukowo w 1907 roku przez O. Thomasa w czasopiśmie Proceedings of the Zoological Society of London pod nazwą Micromys speciosus peninsulae[5]. Jako miejsce typowe autor wskazał Mingyoung, 110 mil od Seulu w Korei[5].
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa άπόδημος apodemos – „daleko od domu, za granicą”[6]. Epitet gatunkowy pochodzi od łacińskiego słowa paeninsulae lub peninsulae – „półwyspy” (od paeninsula lub peninsula – „półwysep” (paene – „prawie” oraz insula – „wyspa”))[7].
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Myszarka koreańska żyje na Dalekim Wschodzie Azji: w środkowych i północno-wschodnich Chinach, na Półwyspie Koreańskim, w północnej Mongolii, na dużym obszarze południowo-wschodniej Rosji (aż po Kazachstan) i na japońskiej wyspie Hokkaido, choć tam liczniejsza jest myszarka japońska (A. speciosus). Zamieszkuje lasy, lasostepy, pola i góry aż do piętra hal (4000 m n.p.m.). Najpospolitsza jest w lasach mieszanych i obszarach pokrytych przez zarośla; nie unika ludzi, często jest spotykana w mieszkaniach. W lecie jest aktywna głównie wieczorem i nocą, jesienią i zimą także w dzień. Wykorzystuje naturalne kryjówki lub kopie nory, które osiągają 3,5 m długości przy głębokości 30-40 cm. Nory mają kilka komór i do dwóch wyjść[2].
Myszarka koreańska zjada korzenie, ziarna, nasiona, jagody, orzechy i owady. Magazynuje orzechy i żołędzie. Okres rozrodczy zaczyna się z roztopami i trwa aż do przymrozków. Zwykle wyprowadza trzy mioty po 5-6 młodych[2].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Jest to gatunek najmniejszej troski, spotykany na rozległym obszarze i o dużej liczebności. Nie stwierdzono, aby liczebność spadała, nieznane są zagrożenia dla tego gatunku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Apodemus peninsulae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d A. Batsaikhan i inni, Apodemus peninsulae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-19] (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Apodemus peninsulae. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-08-18]
- ↑ a b O. Thomas. The Duke of Bedford's Zoological Exploration in Eastern Asia.—II. List of Small Mammals from Korea and Quelpart. „Proceedings of the Zoological Society of London”, s. 862, 1906. (ang.).
- ↑ T. S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Waszyngton: Government Printing Office, 1904, s. 113, seria: North American Fauna. (ang.).
- ↑ peninsulae, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).