Myszeczka orientalna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Myszeczka orientalna
Vandeleuria oleracea
(Bennett, 1832)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Rodzaj

myszeczka

Gatunek

myszeczka orientalna

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Myszeczka orientalna[2] (Vandeleuria oleracea) – gatunek gryzoni z rodziny myszowatych, występujący w Azji Południowej i Azji Południowo-Wschodniej.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek został opisany naukowo w 1832 roku przez E.T.Bennetta. Pomiędzy różnymi populacjami zaliczanymi do V. oleracea występują różnice umaszczenia i w kariotypie (od 2n=26 do 29 par chromosomów) obecnie wydzielono z niej dwa osobne gatunki, są to myszeczka piękna (V. nilagirica) i myszeczka cejlońska (V. nolthenii). Przypuszczalnie jest to zespół spokrewnionych gatunków. Gryzonie te różnią szczegóły ubarwienia ciała, długości ogona i środowisko życia. Myszeczka orientalna ma czysto biały spód ciała, grzbiet od blado brązowego (południowe Indie) do rudobrązowego (północne Indie)[3].

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Myszeczka orientalna żyje na Cejlonie, w Indiach oprócz części środkowo-zachodniej, Nepalu i Bhutanie, w Bangladeszu, Mjanmie, Tajlandii na północ od przesmyku Kra oraz w północnym Laosie, Wietnamie i zachodniej Kambodży[3][1]. Występuje na wysokości od 200 do 1500 m n.p.m. Prowadzi nadrzewny, skryty tryb życia, zazwyczaj żyje w lasach i na ich obrzeżach, w gęstej roślinności i wśród pnączy. W Laosie była spotykana w uprawach trzcin, a w Mjanmie na plantacjach orzeszków ziemnych, po zbiorach. W Azji Południowej zamieszkuje suche i wilgotne lasy liściaste, lasy bambusowe, obszary leśne przemieszane z otwartymi terenami trawiastymi i wilgotne lasy górskie[1].

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Myszeczka orientalna jest obecnie uznawana za gatunek najmniejszej troski, ze względu na bardzo duży obszar występowania. Nigdzie nie jest liczna, ale jej populacje są stabilne. Występuje w obszarach chronionych, w tym w Parkach Narodowych Bannerghatta, Eravikulam i Sanjay Gandhi w Indiach, jednakże tamtejsze prawodawstwo uznaje ją za szkodnika. Dalsze badania systematyczne prawdopodobnie spowodują wydzielenie z V. oleracea odrębnych gatunków[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d K. Aplin, S. Molur, Vandeleuria oleracea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.4, DOI10.2305/IUCN.UK.2008.RLTS.T22845A9395997.en [dostęp 2015-12-04] (ang.).
  2. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  3. a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Vandeleuria oleracea. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-12-06]