N-AMPS

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

N-AMPS (Narrow-bandwidth AMPS ang.) – wersja analogowego systemu telefonii komórkowej, która została wprowadzona przez firmę Motorola w 1991 roku. System jest rozwinięciem systemu AMPS, w którym szerokość pasma na jeden kanał wynosiła 30kHz a w systemie N-AMPS szerokość pasma wynosiła 10kHz. N-AMPS zapewniał wykorzystanie węższego pasma oferował trzykrotnie większą liczbę dostępnych kanałów[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. David Tipper, First Generation Cellular [online], Telecommuniactios and Networking Univeristy of Pittsburgh [dostęp 2023-05-12] (ang.).