Namiastka tabaki
Namiastka tabaki – sproszkowany wyrób, zażywany nosem, wytwarzany z różnego rodzaju roślin, czy ich płatków, a także produkowany na bazie cukru winogronowego (glukozy), mentolu, mączki ryżowej oraz olejków eterycznych, nie zawierający w sobie żadnej substancji psychoaktywnej takiej jak nikotyna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zażywanie wszelkiego rodzaju proszków do nosa jest powszechnie stosowaną metodą aplikowania leczniczych ziół od czasów starożytnych. Greccy i egipscy lekarze stosowali sproszkowany korzeń mandragory, czy ciemiernika czarnego i białego, które wywołując kichanie miały wyleczyć chorego[1]. Podobnie jest w Azji. W Laosie wykorzystywano sproszkowane rośliny tj. różanecznik, czy tatarak[2]. Mongołowie, wielcy miłośnicy tabaki, wyrabiają swoje namiastki z dzergene, adzuj oraz z sasanki jurguj[3]. Obecnie namiastki tabaki, prócz swojego zastosowania w medycynie ludowej, są wyrabiane przez producentów wyrobów tytoniowych. Głównie są to produkty na bazie cukru winogronowego, glukozy, mentolu, mączki ryżowej i olejków eterycznych, a mające kolor biały (nieraz zabarwiane na inne kolory). Są to jednak produkty syntetyczne i nie mają nic wspólnego z wyrobami z ziół, płatków kwiatów i przypraw – wciąż wytwarzanych w rotterdamskim młynie w Holandii.
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Forma nazewnictwa „namiastka tabaki” dla wyrobów sproszkowanych, zażywanych donosowo, pojawiła się wraz ze świetnością tabaki w wieku XVIII. Wszelkie produkty, które wcześniej były tylko „proszkami do nosa” stały się wówczas „namiastkami” najważniejszego i najbardziej znanego produktu tego typu. Potocznie mówi się o takich tworach „wyroby tabakopodobne”, ze względu na swoją formę przypominającą tabakę albo „białe tabaki” – po pierwsze dlatego, że większość powszechnie dostępnych namiastek ma taki kolor, a po drugie oznacza to tyle, że są „beztytoniowe”.
Kwestie zdrowotne[edytuj | edytuj kod]
Zważywszy, że obecne namiastki tabaki są pozbawione substancji psychoaktywnych, ich zażywanie jest całkowicie bezpieczne[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Burkhard Bohne, Peter Dietze, Rośliny trujące 170 gatunków roślin ozdobnych i dziko rosnących, Bellona, Warszawa 2008, s. 69.
- ↑ Christian Rätsch, Schamanenpflanze Tabak, Solothurn 2003, s. 410.
- ↑ Przewodnik turystyczny, Szlak Transsyberyjski, Wydanie I, Wydawnictwo Bezdroża, Kraków 2002, za: http://www.transazja.pl/pl66/tekst196/mongolia_zwyczaje_powitalne_czestowanie_wodka_i_tabaka [dostęp 2012-09-23].
- ↑ Biała tabaka – zdrowa używka dla młodych. Dlastudenta.pl, 2009-05-08. [dostęp 2010-11-05]. (pol.).
