Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego
Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego (skrót: NPOZP) – program reform polskiego systemu wsparcia i leczenia osób z zaburzeniami psychicznymi, zaplanowany do realizacji w latach 2011-2015. Obejmuje zadania medyczne, naukowe, społeczne, promocyjne i organizacyjne.
Podstawy prawne[edytuj | edytuj kod]
NPOZP wynika z zapisu art. 2 ust. 6 Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z 1994 r. Dokumentem wprowadzającym NPOZP jest rozporządzenie Rady Ministrów z grudnia 2010[1]. W realizacji zadań, każde województwo i powiat opracowują własne programy ochrony zdrowia psychicznego.
Priorytety programu[edytuj | edytuj kod]
W NPOZP uznano za priorytetowe działania w następujących obszarach: profilaktyce zaburzeń psychicznych, zaburzeniach depresyjnych, samobójstwach, zaburzeniach geriatrycznych, zaburzeniach spowodowanych używaniem alkoholu, działań w odniesieniu do przewlekłych, nawracających zaburzeń psychotycznych i afektywnych[2].
Realizacja programu[edytuj | edytuj kod]
Rozporządzenie z grudnia 2010 określa ogólne cele i wskazuje zalecane nakłady na realizację NPOZP (bez budżetowego ich zabezpieczenia). Od roku 2011 tworzone są regionalne struktury programu, w tym najważniejsze dla realizacji NPOZP - wojewódzkie rady zdrowia psychicznego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2010 w sprawie NPOZP (Dz.U. z 2011 r. nr 24, poz. 128).
- ↑ Informacja prasowa. Priorytety NPOZP – podstawowe potrzeby zdrowotne i społeczne.. Ministerstwo Zdrowia. [dostęp 2013-12-06]. (pol.).