Nerwik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nerwik
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

olsztyński

Gmina

Purda

Sołectwo

Giławy

Liczba ludności (2014)

52[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-030[3]

Tablice rejestracyjne

NOL

SIMC

0486652

Położenie na mapie gminy Purda
Mapa konturowa gminy Purda, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Nerwik”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Nerwik”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nerwik”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Nerwik”
Ziemia53°44′52″N 20°48′48″E/53,747778 20,813333[1]
Leśniczówka Nerwik

Nerwikwieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Purda. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Niewielka osada leśna na Warmii, położona 2 km od drogi Olsztyn–Grzegrzółki, w dolinie rzeczki Wardęgi. Wieś należy do sołectwa Giławy i Nadleśnictwa Wipsowo. Nieopodal wsi, na północnym wschodzie, znajduje się kilkuhektarowe jezioro śródleśne Artąg, (w języku pruskim - Ardung). Obecnie we wsi jest jedynie kilka domów, zamieszkanych na stałe przez 25 osób, oraz trzy domy znajdujące się na terenie kolonii i leśniczówka, zbudowana na miejscu starej w 1903 roku. Oprócz stałych mieszkańców w Nerwiku przebywają czasowo trzy rodziny. Dwie zaadaptowały stare domy, jedna – świeżo wybudowany dom w środku wsi. Kolejny dom powstał na wzgórzu za wsią, na miejscu nieistniejącego od lat 80. XX w. dworu. Na środku wsi przy rzece znajduje się źródełko z krystalicznie czystą wodą. Mieszkańcy obudowali je. Na obrzeżach Nerwiku od strony zachodniej znajduje się budynek mieszkalny, będący pozostałością po czworakach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dawniej była tu pruska warownia, broniąca okolicznych terenów przed najazdami Litwinów. Pozostałością po tych czasach są wały obronne (po raz pierwszy opisywane w 1883 r. jako średniowieczne). Wały ziemne miały długość około 4 km a u podstawy miały szerokość 4,4 m, wysokie były na 1,2 m. Ciągnęły się wzdłuż wschodniego jeziora Ardung, przedłużając naturalna linię obronną, jaką stanowiło to jezioro. Ślady obwałowań widoczne są do dziś[4].

Wieś wymieniana w 1392 roku jako dobra służebne nad jeziorem Nerdingyn, kiedy to Prus imieniem Nerweken otrzymał nadanie od biskupa warmińskiego Henryka Sorboma[5]. W kolejnych latach majątek przechodził w różne ręce, ale zawsze właścicielami byli Prusowie, lub Polacy. W 1533 r. Nerwik nie był już majątkiem ziemskim lecz wsią czynszową. W 1587 r. we wsi były 34 gospodarstwa czynszowe i sołeckie. W Nerwiku produkowano także słód. W 1688 r. sołtys Bartłomiej Nowak miał dwa łany, po trzy mieli Wojciech Piecuch i Adam Lis, cztery łany były nie obsadzone. Po 1772 roku w dokumentach Nerwik wymieniany jest jako wieś czynszowa oraz folwark obejmujący 16 łanów. We wsi była już szkoła, tartak i karczma. Wieś otaczały lasy biskupie zwane Borem Nerwickim. W czasie powstania styczniowego (1863 r.) sołtys Walenty Barwiński ukrywał polskich powstańców, którzy zbiegli z Królestwa Kongresowego i byli poszukiwani przez pruską żandarmerię[6].

W 1870 roku zanotowano już 145 mieszkańców wsi, a także 8 osób zamieszkujących leśniczówkę. We wsi funkcjonowała szkoła, tartak i karczma, handlowano także słodem. Dzieci mieszkańców wsi nie znały języka niemieckiego, dlatego w 1880 roku pruskie władze zatrudniły w Nerwiku nauczyciela znającego język polski, którym był Albert von Oppenkowski (1855-1905), ojciec Brunona von Openkowskiego. W Nerwiku istniała jedna z bibliotek Towarzystwa Czytelni Ludowych (TCL) założona około 1885 przez Franciszka Szczepańskiego - bibliotekarzem był Jan Geta, kolektorem Kanclerski[7]. W 1911 na 53 dzieci we wsi, 52 mówiło po polsku[8]

W plebiscycie w dniu 11 lipca 1920 za Prusami oddano 100 głosów, a za Polską 20. W roku 1928 notowano 220 mieszkańców.

W kolejnych latach mieszkańcy byli wywożeni, lub sami uciekali i niewielu dziś starszych ludzi może poszczycić się tym, że urodzili się w Nerwiku. Po drugiej wojnie światowej wojnie prawie wszyscy mieszkańcy byli zatrudnieni przy pracach leśnych.

25 kwietnia 2009 odbyła się akcja „Kopernik wstrzymał słońce, my wstrzymamy śmieci". Akcja sprzątania lasów w leśnictwach Graszk oraz Nerwik zorganizowali studenci pedagogiki resocjalizacyjnej i penitencjarnej WSIiE TWP w Olsztynie. Pamiątkowa, drewniana tablica umieszczona została w leśniczówce Nerwik.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Dwie kapliczki, w tym jedną z dzwonnicą.
  • Dawny budynek szkoły, dziś zamieszkany przez dwie rodziny.
  • Kilka domów o charakterze pruskim. Jednym z ciekawszych budynków jest znajdujący się przy wjeździe na mostek, warmiński dom z czerwonej cegły z drewnianymi okiennicami. Również leśniczówka (w oryginalnych zabudowaniach gospodarczych leśniczówki znajduje się stara kanalizacja, min. krany z których bezpośrednio napełniano wodą koryta koni i krów) i stara szkoła zachowały pierwotny charakter.
  • W lesie przy wsi na starej sośnie wisi krzyż, którego pochodzenie nie jest dobrze znane. Wiąże się z nim mroczna legenda, ale prawdopodobnie sam krzyż powieszono w XVIII w. aby wyciągnąć zarazę ze wsi.

Ludzie związani z miejscowością[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 86241
  2. Sołectwa Gminy Purda (Stan mieszkańców na 28.11.2014). 2010-09-01. [dostęp 2015-09-29].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 819 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Robert Klimek: Wały podłużne w Nerwiku, gm. Purda. Olsztyn: Towarzystwo Naukowe Pruthenia, 2005. [dostęp 2015-09-29].
  5. Georg Kellmann: Historia parafii Klebark Wielki, jej wiosek i okolic. Klebark Wielki: Georg Kellmann, 2007, s. 51. ISBN 978-83-918968-1-5.
  6. Jan Chłosta. Barczewski ślad w powstaniu styczniowym 1863 roku. „Wiadomości Barczewskie”, s. 7, luty 2014. [dostęp 2015-09-19]. 
  7. Jan Wróblewski: Działalność bibliotekarska Franciszka Szczepańskiego. Komunikaty Mazursko-Warmińskie, 1968, nr 4 (1968) s. 597. [dostęp 2016-07-29].
  8. Leon Sobociński, Na gruzach Smętka, wyd. B. Kądziela, Warszawa, 1947, s.85
  9. Izabela Lewandowska (red.), Trwanie Warmii. 600 lat Butryn. Purda-Olsztyn 2012, ISBN 978-83-931640-1-1, ISBN 978-83-87031-32-9

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]