New Zealand Cyclist Corps
New Zealand Cyclist Corps – nowozelandzkie jednostki kolarzy z okresu I wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
New Zealand Cyclist Corps został utworzony w Nowej Zelandii w marciu 1916 z żołnierzy którzy zgłosili się na ochotnika i przechodzili szkolenie jako dragoni (Mounted Rifles)[1]. W założeniu korpus miał być używany jako mobilne, lekkie siły piechoty, zdolne do szybkiego poruszania się i pościgu za wrogiem na rowerach, ale walczące jak zwykła piechota[1]. Pomimo takich założeń, trwająca na froncie zachodnim wojna okopowa spowodowała, że oddziały rowerowe używane były głównie do innych, pomocniczych zadań[1].
Już we Francji, New Zealand Cyclist Corps został połączony z 5 Kompanią Australian Cycling Corps tworząc 2nd Cyclist Battalion w II ANZAC Corps[1]. Jednostka była dowodzona głównie przez oficerów nowozelandzkich[2]. Batalion składał się z kwatery i trzech kompanii, z których każda składała się z trzech plutonów[3]. Łącznie każdy batalion liczył 26 oficerów oraz 310 podoficerów i szeregowców[3].
Żołnierze jednostek kolarskich służyli w wielu rolach pomocniczych, zajmowali się między innymi układanie kabli telefonicznych, kontrolą ruchu drogowego, naprawianiem okopów[1][4], rozładowywaniem zaopatrzenia z wagonów kolejowych, chowaniem zmarłych i nawet pracami przy żniwach[2].
Żołnierze używali bardzo różnorodnego sprzętu rowerowego, głównie rowerów z Birmingham Small Arms Company, modeli od Mark I do Mark IV[4]. Zazwyczaj uzbrojeni byli w karabiny Lee-Enfield w wersji z krótszą lufą, tzw. Short Magazine Lee Enfield (SMLE)[4]. Karabiny mogły być przymocowywane do ramy roweru, czasami były także przewożone na plecach[2], używano także karabinów maszynowych Lewisa[5].
Po utworzeniu w 1917 nadrzędnej jednostki Australian Corps zawierającej pięć australijskich dywizji piechoty walczących na froncie zachodnnim, II ANZAC Corps został przemianowany na XXII Corps i Nowozelandczycy z 2nd Cyclist Battalion utworzyli XXII Corps Cycle Battalion[2][2], we wrześniu przemianowany na New Zealand Cyclist Battalion[6].
W czasie ofensywy we Flandrii w 1917 w czasie bitwy pod Messines rowerzyści Batalionu zbudowali 1800-metrową drogę pomocniczą i położyli wiele kabli telefonicznych za atakującymi żołnierzami[1]. W 1918 New Zealand Cyclist Battalion wziął udział, jako jednostka piechoty, tzw. drugiej bitwie pod Lys (część ofensywy stu dni) i w drugiej bitwie nad Marną[1]
W czasie wojny New Zealand Cyclist Corps stracił 64 żołnierzy, z czego 59 z powodu akcji nieprzyjaciela i mieli 259 rannych[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Anzac cyclists. nzhistory.net.nz, 2011-03-21. [dostęp 2016-01-05]. (ang.).
- ↑ a b c d e Cyclist Units. diggerhistory.info. [dostęp 2016-01-05]. (ang.).
- ↑ a b Austin 2008 ↓, s. 36.
- ↑ a b c Ally Roche: The Bicycle in Warfare. awm.gov.au, 2011-03-21. [dostęp 2016-01-05]. (ang.).
- ↑ Austin 2008 ↓, s. 29.
- ↑ Austin 2008 ↓, s. 110.
- ↑ Austin 2008 ↓, s. 144.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Austin Ronald: Cycling to War: History of the First AIF/NZ Cyclist Corps 1916–19. McCrae, Victoria: Slouch Hat Publications, 2008. ISBN 978-0-9758353-4-0.