Niżnia Polana Tomanowa
49°13′28″N 19°53′03″E/49,224444 19,884167 Widok w kierunku wschodnim, w głębi Tomanowy Wierch Polski | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1260–1340 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
nieużytek |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°13′28″N 19°53′03″E/49,224444 19,884167
| |
Niżnia Polana Tomanowa – polana w Dolinie Tomanowej, będącej górnym, wschodnim odgałęzieniem Doliny Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Niewielka śródleśna polana położona jest na wysokości 1260–1340 m. Dawniej wchodziła w skład Hali Tomanowej i była koszona[1]. Jak na polany tatrzańskie miała dużą wartość użytkową – trawa rośnie na niej dość obficie. Wypasano na obrzeżach polany, na otaczających ją zboczach gór i w lesie[2]. Stanisław Barabasz opisał przypadek, jaki zdarzył się na tej polanie w 1885 r. i którego był świadkiem: [Niedźwiedź] w biały dzień wpadł między pasące się bydło, skoczył na rosłą jałówkę i wbił jej pazury w boki. Juhasi z bacą [...] przybiegli z krzykiem, wywijając ciupagami i płonącymi sajtami, psy rzuciły się ujadając wściekle i wspólnymi siłami odbito szczęśliwie jałówkę[3].
Prawo do wykarczowania lasu i wypasania na polanie otrzymali górale od króla Zygmunta III Wazy w 1615 r. Pod koniec XIX wieku polanę wykupił hrabia Władysław Zamoyski[3].
Od 1957 r. po utworzeniu ścisłego rezerwatu przyrody Tomanowa-Smreczyny zniesiono wypas w całej Dolinie Tomanowej. Obecnie w jej rejonie występują niedźwiedzie i jelenie, które jesienią urządzają rykowiska w pobliżu polany. Polana stopniowo zarasta lasem ze szkodą dla walorów widokowych oraz przyrodniczych – roślinność polany, wśród której występują rzadkie gatunki górskie (tojad mocny, goździk okazały, omieg górski, ostrożeń lepki i inne) wypierana jest przez las świerkowy[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– zielony ze schroniska PTTK na Hali Ornak w Dolinie Kościeliskiej do Rozdroża w Tomanowej w górnej części Wyżniej Polany Tomanowej i dalej przez Czerwone Żlebki na Chudą Przełączkę i Ciemniak. Z Niżniej Polany Tomanowej do schroniska ok. 1,8 km (30 min).
- Czas przejścia ze schroniska do rozdroża: 1:30 h, ↓ 1:10 h
- Czas przejścia od rozdroża na Chudą Przełączkę: 1:30 h, ↓ 1 h[4].
-
-
Niznia i Wyżnia Polana Tomanowa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ a b Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.