Nicolas Levasseur
| |
| Imię i nazwisko |
Nicolas-Prosper Levasseur |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Nicolas-Prosper Levasseur[1][2][3] (ur. 9 marca 1791 w Bresles, zm. 6 grudnia 1871 w Paryżu[1][2][3]) – francuski śpiewak operowy, bas[1][2][3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował w Konserwatorium Paryskim u Pierre’a-Jeana Garata[1][2]. Debiutował w 1813 roku na deskach Opéra de Paris rolą Osmana w La caravane du Caire Grétry’ego[1][2][3]. W 1815 roku wystąpił w King’s Theatre w Londynie w Adeasia ed Alderano Mayra[2][3]. W 1820 roku wystąpił w mediolańskiej La Scali w prapremierze Margherita d’Anjou Giacomo Meyerbeera (1820)[1][2][3]. Do przejścia na emeryturę w 1853 roku związany był z paryską Operą i Théâtre-Italien, na obydwu scenach kreując wiodące role basowe[1][2]. Brał tam udział w licznych premierach, m.in. Wilhelma Tella (1829, jako Walter Furst), Roberta Diabła (1831, jako Bertram), Żydówki (1835, jako Brogni), Hugonotów (1836, jako Marcel), Faworyty (1840, jako Baltazar) i Proroka (1849, jako Zachariasz)[2][3]. W latach 1841–1869 uczył śpiewu w Konserwatorium Paryskim[1][2][3]. Pod koniec życia stracił wzrok[3].
W 1869 roku otrzymał krzyż kawalerski Legii Honorowej[1][2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 338. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2104. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f g h i j The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 280. ISBN 978-0-19-533765-5.