Przejdź do zawartości

Nierówność różniczkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nierówność wiążąca argument, nieznaną funkcję i jej pochodną[1].

Na przykład

gdzie: jest argumentem, – daną funkcją dwóch zmiennych, a niewiadomą funkcją zmiennej [2].

Podstawowym problemem teorii nierówności różniczkowych jest opisanie zbioru ich rozwiązań w zależności od danych wartości początkowych lub wartości granicznych. Problematyka ta jest związana z teorią równań różniczkowych zwyczajnych, teorią równań różniczkowych cząstkowych, teorią równań całkowych i teorią równań różnicowych[3]. Dużą grupę nierówności różniczkowych stanowią nierówności powstałe przez zamianę w znanych i zbadanych równaniach znaku równości znakiem nierówności, co jest równoważne dodaniu do jednej ze stron funkcji dodatniej, bądź ujemnej[2].

Ważnym problemem jest porównanie rozwiązań nierówności różniczkowej z rozwiązaniem odpowiedniego równania różniczkowego. Na przykład dla dowolnego rozwiązania nierówności różniczkowej

oraz rozwiązania równania różniczkowego

o tych samych warunkach początkowych w dowolnym przedziale istnienia obu rozwiązań zachodzą nierówności

dla
dla [2].

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

  • Jeżeli jest całką równania różniczkowego (gdzie jest funkcją ciągłą w przedziale ) spełniającą warunek początkowy a funkcja różniczkowalna spełnia ten sam warunek początkowy i nierówność różniczkową
dla

to dla każdego

[4].
  • Twierdzenie Czapłygina-Perrona. Niech funkcje i będą ciągłe w prostokącie domkniętym
gdzie

i spełniają nierówność

Jeśli wtedy są odpowiednio całkami równań różniczkowych

przechodzącymi przez punkt określonymi w przedziale i leżącymi między i oraz jeśli spełnia w prostokącie warunek Lipschitza względem y, to

dla każdego zachodzi nierówność

Ponadto jeśli w pewnym punkcie jest to

dla każdego zachodzi [5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. И.М. Виноградов (redaktor): Математическая Знциклопедия. T. 2 (Д-Коо). Москва: Советская энциклопедия, 1979, s. 279. (ros.).
  2. a b c Математическая энциклопедия, op. cit., s. 279.
  3. R. Rabczuk: Elementy nierówności różniczkowych. Warszawa: PWN, 1976, s. 274–276.
  4. Rabczuk, op. cit., s. 7.
  5. Rabczuk, op. cit., s. 11–12.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rościsław Rabczuk: Elementy nierówności różniczkowych. Warszawa: PWN, 1976. (pol.).
  • Jacek Szarski: Differential Inequalities. T. 43. Warszawa: Instytut Matematyczny PAN, 1965, seria: Monografie Matematyczne. (ang.).