Niestępowo Włościańskie
Na mapach: 
52°39′02″N 21°01′59″E/52,650556 21,033056
52°39′02″N 21°01′59″E/52,650556 21,033056| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Niestępowo |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
23 |
| Kod pocztowy |
06-121[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WPU |
| SIMC |
0122803[5] |
Położenie na mapie gminy Pokrzywnica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu pułtuskiego  | |
| 52°39′02″N 21°01′59″E/52,650556 21,033056[1]
| |
Niestępowo Włościańskie – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Pokrzywnica[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Przez miejscowość przepływa rzeka Niestępówka, dopływ Narwi.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Dane za rok 2009[7]:
| Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
| populacja | 136 | 100 | 63 | 46,3 | 73 | 53,7 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 87004
- ↑ Wieś Niestępowo Włościańskie w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2010-01-30], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 813 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Bank Danych Lokalnych. Jednostka terytorialna: Niestępowo Włościańskie. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-10-17].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Niestępowo 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 116.