Nina (Bataszowa)
| ihumenia | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 sierpnia 1873 |
| Data i miejsce śmierci |
12 kwietnia 1969 |
| Miejsce pochówku | |
| Przełożona monasteru św. Marii Magdaleny w Wilnie | |
| Okres sprawowania |
1918–1968 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
1916 |
Nina, nazwisko świeckie Bataszowa (ur. 25 sierpnia 1873 w guberni kałuskiej, zm. 12 kwietnia 1969 w Wilnie) – mniszka prawosławna, wieloletnia przełożona monasteru św. Marii Magdaleny w Wilnie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła żeńskie gimnazjum w Możajsku. Mając piętnaście lat została posłusznicą w jednym z żeńskich monasterów eparchii orłowskiej. Przez osiem lat była nauczycielką czytania i pisania w jednej ze szkół prowadzonych przez klasztor oraz członkinią chóru monasterskiego. Następnie przez trzy lata kierowała gospodarstwem klasztornym. 3 września 1900 została przeniesiona do monasteru św. Marii Magdaleny w Wilnie. Prowadziła tam kancelarię monasterską, śpiewała w chórze i nauczała w szkole żeńskiej. Wieczyste śluby mnisze złożyła dopiero w 1916, po udaniu się zakonnic na bieżeństwo, przed spowiednikiem monasteru archimandrytą Makarym.
W 1918 wróciła do Wilna razem z częścią wspólnoty monastycznej, której przełożoną była od 1918. Dzięki pomocy biskupa wileńskiego i litewskiego Eleuteriusza mogła pozostać w mieście w monasterze Trójcy Świętej (poprzedni budynek żeńskiego monasteru był pierwotnie własnością wizytek i został przez nie rewindykowany). Od 1921 nosiła tytuł ihumeni. W okresie międzywojennym była wielokrotnie odznaczana nagrodami cerkiewnymi za zaangażowanie w pracę charytatywną.
Nina (Bataszowa) pozostawała przełożoną monasteru św. Marii Magdaleny w Wilnie do 1968. W tym samym roku dobrowolnie zrezygnowała z funkcji, przekazując ją swojej krewnej, mniszce Angelinie (Bataszowej), i złożyła śluby wielkiej schimy z imieniem Barbara. W okresie pełnienia godności przełożonej wielokrotnie angażowała się w życie również innych klasztorów, pomagając w rozwiązywaniu wewnętrznych problemów lub czasowo spełniając obowiązki przełożonej w monasterze w Zimnem, Korcu i Obyczu. Zmarła w 1969 i została pochowana na cmentarzu prawosławnym w Wilnie.
Siedem spośród mniszek żyjących pod jej duchowym kierownictwem w klasztorze w Wilnie objęło następnie funkcje przełożonych w różnych monasterach[1].
Siostra schiihumenii Heleny (Bataszowej)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pawluczuk U.A., Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2007, ISBN 978-83-7431-127-4.
- s. Barbara (Trofimowa): К 100-летию Православного Виленского Марие-Магдалинского женского монастыря (летопись). orthodoxy.lt, 1965. [dostęp 2010-05-15]. (ros.).