Notharctidae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Notharctidae
Trouessart, 1879[1]
Ilustracja
Darwinius masillae
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

naczelne

Podrząd

lemurowe

Infrarząd

Adapiformes

Rodzina

Notharctidae

Typ nomenklatoryczny

Notharctus Leidy, 1870

Podrodziny

3 podrodziny (zobacz opis w tekście)

Notharctidaewymarła rodzina wczesnych ssaków naczelnych. Są przeważnie klasyfikowane w grupie lemurowych (Strepsirrhini), obejmującej lemurokształtne, palczakowate, lorisowate oraz galagowate[2]. Opisany w 2009 roku gatunek Darwinius masillae, zaliczony do Notharctidae, został uznany za bliższy kladowi wyższych naczelnych (Haplorrhini) niż Strepsirrhini – możliwe że Notharctidae jest ogniwem ewolucyjnym łączącym obie te grupy. Spośród przeanalizowanych trzydziestu cech morfologicznych i anatomicznych, używanych powszechnie do odróżniania przedstawicieli Strepsirrhini i Haplorrhini, wszystkie synapomorfie, determinujące przynależność do którejś z tych grup, łączą Darwinius oraz innych przedstawicieli Adapoidea raczej z Haplorrhini niż Strepsirrhini. Zaliczenie Adapoidea do Haplorrhini – podobnie jak wyraków – pomaga wyjaśnić, dlaczego wcześni przedstawiciele obu tych grup byli do siebie bardzo podobni, a przez to często myleni[3].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Do rodziny Notharctidae należą następujące podrodziny wraz z rodzajami[4]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. É.L. Trouessart. Catalogue des mammifères vivants et fossiles. „Revue et Magasin de Zoologie pure et Appliquée”. 3e série. 7, s. 230, 1879. (fr.). 
  2. Callum Ross, Richard F. Kay: Anthropoid origins: new visions. Springer, 2004, s. 100. ISBN 978-0-306-48120-8.
  3. Jens L. Franzen, Philip D. Gingerich, Jörg Habersetzer, Jørn Hurum i inni. Complete Primate Skeleton from the Middle Eocene of Messel in Germany: Morphology and Paleobiology. „PLoS ONE”. 4 (5), s. e5723, 2009. DOI: 10.1371/journal.pone.0005723. (ang.). 
  4. J. Zijlstra: Notharctidae. Hesperomys project. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).