Ołesia Morhuneć-Isajenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ołesia Morhuneć-Isajenko
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1984
Kozielec

Zawód, zajęcie

reżyserka i producentka filmowa, montażystka, scenarzystka[1]

Ołesia Morhuneć-Isajenko (ukr. Олеся Олександрівна Моргунець-Ісаєнко, ur. 17 listopada 1984 w Kozielcu[2][1]) – ukraińska reżyserka, producentka, montażystka і scenarzystka filmowa, członkini Ukraińskiej Akademii Filmowej[3]. Żona Andrija Isajenki[4].

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła Kijowskij Narodowyо Uniwersytet Teatru, Kina i Telewizji im. Iwana Karpenki-Karego[5].

W 2006–2013 latach pracowała jak reżyser i montażysta w firmie „Technomedija”[2]; uczyła montażu w studijach Tarasa Maliarevycha (2011-2012) і dziecięcej „Czerwony Pies” (2016-2017)[2]. W 2014 roku otrzymała grant prezydencki na stworzenie scenariusza do filmu dokumentalnego „Muzyka Monokla” o życiu i twórczości Danylo Demutskyi. Współpracowała z organizacją pozarządową „Otwarta polityka” (2016-2017)[2].

Od 2015 roku jest członkiem jury międzynarodowego konkursu literackiego „Koronacja Słowa”[2].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Reżyserka:

  • „I każda rzeka” (2022)[1]
  • „Szczedryk” (2021)[1][2]
  • „Deportacja 44-46" (2021)[1][2]
  • „Frontier. Operacja Hrubeszewa” (2019)[1][2]
  • „Opowieść o pieniądzach” (2017)[1]
  • „Wiolonczela” (2014)[1]
  • „Samochody” (2008)[5]
  • „Lubenochek” (2006)[5]
  • „Molfar” (2005)[5]
  • „Wieczny” (2004)[5]

Producentka:

  • „I każda rzeka” (2022)[1]
  • „Wiolonczela” (2014)[1]

Reżyserka montażystka:

  • „Wiolonczela” (2014)[1]
  • „Sakura” (2013)[1]

Scenarzystka:

  • „I każda rzeka” (2022)[1]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i nominacje Ołesi Morhuneć-Isajenko[6]
Rok Kategoria Film Wynik
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Równem „Miasto marzeń”
2019 Narodowy konkurs – pełnometrażowe filmy dokumentalne Frontier. Operacja Hrubeszewa Zwycięstwo
Międzynarodowy Festiwal Filmowy „Molodist”
2015 Narodowy konkurs Wiolonczela Zwycięstwo
Najlepszy narodowy film krótkometrażowy Wiolonczela Nominacja
Festiwal filmu i sztuki „Dwa brzegi”
2016 Konkurs niezależnych filmów krótkometrażowych Wiolonczela Nominacja

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Олеся Моргунець-Ісаєнко, Кінорум.
  2. ↑ a b c d e f g h Олеся Моргунець-Ісаєнко, Docudays UA.
  3. ↑ Члени ГО «Українська кіноакадемія» (станом на липень 2022 р.), Українська кіноакадемія.
  4. ↑ Т. Бахарєва. «Ми опинилися між двома вогнями  – русні та нашої артилерії»: відомий актор разом з сім’єю потрапив під обстріли, Факти, 01.01.2023.
  5. ↑ a b c d e Олеся Моргунець-Ісаєнко, Кінокомпанія Ukrkino.
  6. ↑ Ołesi Morhuneć-Isajenko w bazie IMDb (ang.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ołesia_Morhuneć-Isajenko&oldid=71860208”