ORP Gniewko
 Bliźniaczy „Semko” po wycofaniu ze służby | |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt |
R-30 |
| Oznaczenie NATO |
Pluskwa |
| Historia | |
| Stocznia |
Stocznia Marynarki Wojennej w Gdyni |
| Położenie stępki |
1980 |
| Wodowanie |
28 października 1980 |
 Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby |
29 sierpnia 1981 |
| Wycofanie ze służby |
30 marca 2007 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
365 t |
| Długość |
32,38 m |
| Szerokość |
8,93 m |
| Zanurzenie |
3,65 m |
| Napęd | |
| spalinowy wysokoprężny silnik Cegielski-Sulzer 6AL25/30 o mocy 1080 kW | |
| Prędkość |
12 w. |
| Zasięg | |
| Załoga |
18 |
ORP „Gniewko” – polski okręt ratowniczy projektu R-30, numer taktyczny R-11, w służbie od 1981 do 2007 roku. Jego imię nosi obecnie nowy holownik.
Okręt ten został zaprojektowany w Polsce i zbudowany w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni jako pierwszy z serii. Jego okrętami bliźniaczymi były ORP „Bolko” i „Semko”. Do budowy przystąpiono na początku 1980 roku (brak bliższych danych), a kadłub wodowano 28 października 1980 roku[1]. Okręt powstał jako rozwinięcie „cywilnych” wersji kutrów ratowniczych projektu R-17 i R-27. Okręt przeznaczony był do zadań poszukiwawczo-ratowniczych. Wyposażony był w łódź pneumatyczną z silnikiem doczepnym, sprężarkę, działko przeciwpożarowe, komorę dekompresyjną oraz hak holowniczy wraz z wciągarką i bom ładunkowy o udźwigu do 2 ton[2].
Po okresie szkolenia załogi, okręt przystąpił do pełnienia dyżurów ratowniczych na początku 1982 roku, bazując w Gdyni[3]. Wchodził w skład 41. Dywizjonu Okrętów Ratowniczych[4]. W dniach 4–26 maja 1983 roku okręt wziął udział w wielkich ćwiczeniach sił Marynarki Wojennej o kryptonimie Reda-83 (otrzymując wyróżnienie dowódcy MW), a po ich zakończeniu w ćwiczeniach sojuszniczych Sojuz'83[5][4]. Od początku 1992 roku został przeniesiony do 43. Dywizjonu Pomocniczych Jednostek Pływających, bazując w Helu[4]. Dwukrotnie zdobył tytuł najlepszej pomocniczej jednostki pływającej Marynarki Wojennej, w 1997 i 1998 roku[4]. Wycofano go ze służby 30 marca 2007 roku[1]. Został następnie sprzedany na przetargu 17 stycznia 2008 roku za 575 tysięcy zł (przy cenie wywoławczej 115 tys. zł)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rochowicz 2018 ↓, s. 30-31.
- ↑ ORP Gniewko. [dostęp 2019-04-08].
- ↑ Rochowicz 2018 ↓, s. 31, 36.
- ↑ a b c d Rochowicz 2018 ↓, s. 36-37.
- ↑ Rochowicz 2020 ↓, s. 45-47, 50.
- ↑ Kronika PMW. Kolejne okręty na sprzedaż. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 2/2008. XIII (74), s. 30, luty 2008. Warszawa. ISSN 1426-529X.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Ciślak: Polska Marynarka Wojenna 1995: okręty, samoloty i śmigłowce, uzbrojenie, organizacja. Warszawa: Lampart i Bellona, 1995, seria: Ilustrowana Encyklopedia Techniki Wojskowej. 6. ISBN 83-86776-08-0.
- Robert Rochowicz. Reda-83 – kiedyś to były ćwiczenia. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8 (1999), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
- Robert Rochowicz. Uniwersalni ratownicy. Kutry projektu R-30. „Morze”. 5/2018. IV (32), maj 2018. Warszawa. ISSN 2543-5469.