Obwód Jędrzejów Armii Krajowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obwód Jędrzejów
Armii Krajowej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polskie Państwo Podziemne

Sformowanie

1940

Rozformowanie

1945

Nazwa wyróżniająca

Jędrzejów

Organizacja
Kryptonim

„Błota”, „Torfowiska”, „Łata”, „Wrzesień”, „Irys”, „Daniel”

Rodzaj wojsk

partyzantka

Podległość

Inspektorat Kielce AK

Pomnik w Jędrzejowie upamiętniający udany zamach na Helmuta Kappa 31 maja 1943

Obwód Jędrzejów – jednostka terytorialna Związku Walki Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej.

Operowała na terenie powiatu jędrzejowskiego i nosiła kryptonimy „Błota”, „Torfowiska”, „Łata”, „Wrzesień”, „Irys” i „Daniel”[1].

Wraz z Obwodem Kielce AK i Obwodem Busko AK wchodził w skład Inspektoratu Kieleckiego Okręgu Radom-Kielce[2] ("Jodła").

W jego skład wchodził Podobwód Wodzisław AK.

Historia obwodu[edytuj | edytuj kod]

14 lutego 1941 r. komendantem jędrzejowskiego Obwodu AK mianowany został Stefan Gądzio. Jego pierwszym ważniejszym rozporządzeniem był rozkaz do komendantów placówek z początku maja 1942 r. o utworzeniu oddziałów dywersyjnych.

Z początkiem maja 1943 "Kos" awansował na stopień majora. W tym czasie wydał rozkaz likwidacji hitlerowskiego oprawcy Helmuta Kappa. Rozkaz ten przekazano dwom grupom AK z terenu Jędrzejowa. Pierwszą z nich był patrol dywersyjny grupy dowodzonej przez Hieronima Piaseckiego. Druga grupa składała się z trzech trzyosobowych sekcji likwidacyjnych. Obie grupy dążyły do opracowania zamachu.

31 stycznia 1944 Obwód Jędrzejów liczył 22 plutony bojowe i bliżej nieokreśloną liczbę plutonów WSOP.

Obsada personalna obwodu[edytuj | edytuj kod]

Komendanci obwodu[1]
  • kpt. Adam Jastrzębski „Grot” – od początku działania do lutego 1940
  • inż. Zygmunt Kowalczewski „Chmura” – od lutego do maja 1940
  • mjr Zygmunt Żywocki „Kłos”, „Dzięcioł” – od maja 1940do lipca 1941
  • kpt./mjr Stefan Gądzio „Kos”, „Marek”, „Bogumił” – od lipca 1941 do 30 listopada 1943
  • por./kpt. Kacper Niemiec „Mir”, „Niemirski” – do stycznia 1945

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Borzobohaty 1988 ↓, s. 234.
  2. Wnuk 2007 ↓, s. 268.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]