Ochotniczy Legion Hinduski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ochotniczy Legion Hinduski
Ilustracja
sztandar
Historia
Państwo

 III Rzesza

Nazwa wyróżniająca

Hinduski

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

Waffen-SS

Żołnierze Ochotniczego Legionu Hinduskiego

Ochotniczy Legion Hinduski (niem. Indische Freiwilligen-Legion der Waffen-SS) – hinduska kolaboracyjna formacja zbrojna w służbie Niemiec podczas II wojny światowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Utworzenie Legionu wiąże się z działalnością hinduskiego nacjonalisty Subhasa Chandry Bose, który na początku 1942 r. spotkał się z Adolfem Hitlerem. Uzyskał od niego zgodę m.in. na przeprowadzenie rekrutacji wśród hinduskich jeńców wojennych, wziętych do niewoli w wyniku walk w północnej Afryce i Europie. W tym celu udał się do obozu jenieckiego w Annaburg, gdzie udało mu się zwerbować ok. 6 tys. ochotników. Zostali oni następnie wysłani przez Niemców do obozu szkoleniowego we Frankenburgu. Spośród nich ok. 300 zakwalifikowano do dalszego przeszkolenia i przeniesiono do specjalnego obozu pod Dreznem, gdzie dostali niemieckie mundury. Subhas Chandra Bose otrzymał gwarancje, że Hindusi zostaną odseparowani od innych narodowości, traktowani na równi z niemieckimi oddziałami (pod względem żołdu i wyposażenia) oraz nie będą nigdy zmuszani do walki poza Indiami[1]. 26 sierpnia 1942 r. został oficjalnie powołany Legion „Wolnych Indii” przy Armii Niemieckiej. Liczba hinduskich rekrutów szybko rosła, osiągając na początku 1943 r. ok. 2 tys. ludzi. W połowie roku Niemcy nazwali Legion 950. Pułkiem Piechoty (hinduskim), na czele którego stanął niemiecki oficer Oberstleutnant Kurt Krappe. Składał się on w 2/3 z muzułmanów i 1/3 wyznawców hinduizmu. Służyli w nim niemieccy oficerowie, a używanym językiem był angielski. Pułk w sile ok. 2600 ludzi został dołączony do 404. Dywizji Piechoty i skierowany do prowincji Zeeland w Holandii, gdzie stacjonował do początku września 1943 r. 17 września Niemcy przenieśli go na wybrzeże francuskie do St. Andre de Cubzac. W czerwcu 1944 r. przeszedł nad Zatokę Biskajską w rejon Bordeaux do służby wartowniczej na Wale Atlantyckim. 8 sierpnia włączono go do Waffen-SS jako Ochotniczy Legion Hinduski Waffen-SS pod dowództwem SS-Oberführera Heinza Bertlinga. Bardzo szybko jednak na jego czele ponownie stanął Oberstleutnant K. Krappe. Po lądowaniu aliantów w Normandii i szybkich postępach ich wojsk dowództwo niemieckie postanowiło ewakuować Legion do Niemiec. Podczas marszu z Lacanau do Poitiers Hindusi byli atakowani przez francuski ruch oporu. W miejscowości Dun nad Kanałem Berry natknęli się na wojska francuskie i w wyniku ciężkich walk ponieśli pierwsze straty w zabitych. Dalsza ewakuacja prowadziła przez Colmar w Alzacji do Oberhoffen-sur-Moder koło Hagenau. Ostatecznie Legion został zakwaterowany na pustym poligonie wojskowym Heuberg, gdzie pozostawał do końca marca 1945 r. Żołnierze hinduscy nie przyzwyczajeni do takich warunków, przemarznięci i rozczarowani nie mieli już chęci do walki. Widząc nadciągającą klęskę III Rzeszy, podjęli próbę przedostania się do Szwajcarii. Przemarsz przez Alpy nie powiódł się jednak i ostatecznie dostali się do niewoli amerykańskiej i francuskiej. Przed przekazaniem ich Brytyjczykom, pewna liczba Hindusów została rozstrzelana przez żołnierzy francuskich. Okrętami zostali następnie przewiezieni do Indii, gdzie byli sądzeni za zdradę.

Podział organizacyjny[edytuj | edytuj kod]

  • I batalion (kompanie piechoty nr 1 – 4)
  • II batalion (kompanie piechoty nr 5 – 8)
  • III batalion (kompanie piechoty nr 9 – 12)
  • 13 kompania wsparcia piechoty (lekkie działa polowe)
  • 14 kompania przeciwpancerna (działka ppanc.)
  • 15 kompania saperów
  • kompania honorowa
  • szpital polowy

Odznaki[edytuj | edytuj kod]

Żołnierze Legionu nosili mundury tropikalne Wehrmachtu uzupełnione w przypadku Sikhów o regionalne nakrycie głowy (turban), z naszywką naramienną przedstawiającą skaczącego tygrysa na tle poziomych pasów w kolorach indyjskiej flagi – pomarańczowym, białym i zielonym, z hasłem „Freies Indien”. Na prawej patce mieli nosić naszywkę z głową tygrysa, ale w związku z rozwiązaniem jednostki nie doszło do tego. Sztandar jednostki przedstawiał skaczącego tygrysa na tle barw narodowych Indii z hasłem „AZAD HIND”.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bartłomiej Kuraś, Paweł Smoleński, Krzyżyk niespodziany: czas Goralenvolk, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2017, s. 70, ISBN 978-83-8049-458-9 [dostęp 2024-02-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Chris Bishop, Zagraniczne formacje SS. Zagraniczni ochotnicy w Waffen-SS w latach 1940-1945, Warszawa 2006

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]