Odorrana supranarina
| Odorrana supranarina[1] | |||
| (Matsui, 1994) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Odorrana supranarina | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Odorrana supranarina – gatunek płaza bezogonowego z rodziny żabowatych (Ranidae). Występuje endemicznie na japońskich wyspach Iriomote i Ishigaki. Cechuje się krępym ciałem i dorasta do 10,3 cm długości. Zasiedla górskie potoki, w których rozmnaża się od października. Samica składa około 1100 jaj. Gatunek zagrożony w związku z niewielkim zasięgiem występowania oraz degradacją środowiska.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Stosunkowo duży płaz. Samce dorastają do 6,0–7,6 cm, a samice do 8,2–10,3 cm[4]. Ciało krępe, z trójkątną, wydłużoną głową[4]. Pysk spiczasty (u samic nieco bardziej tępy)[4]. Nozdrza znajdują się w połowie odległości pomiędzy oczami i czubkiem pyska[4]. Kończyna przednia mocno zbudowana, jej palce nie są spięte błoną pławną, a ich opuszki rozszerzają się, tworząc przylgi[4]. Kończyny tylne dość krótkie, 2,5 razy dłuższe od kończyn przednich[4]. Palce u stóp spięte są grubą błoną pławną, mają również przylgi na opuszkach[4]. Zaobserwowano dużą zmienność w ubarwieniu pomiędzy poszczególnymi osobnikami[4]. Grzbiet ma zazwyczaj barwę od jasnobrązowej do zielonkawobrązowej[4]. Grzbiet, klatka piersiowa i brzuch są gładkie[4]. Żaba ta ma słabo widoczne fałdy grzbietowo-boczne oraz fałdy nadbębenkowe[4]. U samców obecna jest również para worków rezonansowych[4].
Zasięg występowania i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Endemit. Występuje jedynie na japońskich wyspach Iriomote i Ishigaki, na których zasiedla okolice potoków płynących przez górskie lasy oraz nadrzeczne lasy nizinne tuż poza roślinnością namorzynową[3][4].
Rozmnażanie i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Okres u różnych populacji rozpoczyna się w październiku, u innych nawet pod koniec marca[4]. Do rozrodu dochodzi w zbiornikach wodnych położonych na dużych wysokościach, a także w potokach u podnóży gór[4]. Samica składa około 1100 jaj tworzących zwartą galaretowatą masę składającą się z dwóch warstw[4]. Skrzek przyczepiony jest zazwyczaj do podwodnych kamieni lub do warstwy martwych liści[4]. Pojedyncze jajo ma średnicę 2,6–2,9 mm[4]. Kijanki są smukłe, spłaszczone grzbietobrzusznie, mają również długi, umięśniony ogon[4].
Status[edytuj | edytuj kod]
Gatunek zagrożony (EN) w związku z małym, poszatkowanym zasięgiem występowania oraz postępującą degradacją jego środowiska naturalnego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Odorrana supranarina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Darrel R. Frost, Odorrana supranarina (Matsui, 1994), [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online] [dostęp 2024-05-12] (ang.).
- ↑ a b c Odorrana supranarina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Odorrana supranarina, [w:] AmphibiaWeb [online], University of California, Berkeley, CA, USA [dostęp 2020-08-01].