Odruch monosynaptyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Odruch monosynaptyczny – rodzaj odruchu bezwarunkowego zawierający jedną synapsę między drogą dośrodkową a odśrodkową. W organizmie człowieka występuje tylko jeden rodzaj odruchów monosynaptycznych – jest to odruch na rozciąganie. Odruch ten zostaje wywołany przez rozciągnięcie mięśnia szkieletowego.

Schemat łuku odruchowego bezwarunkowego monosynaptycznego:

zakończenie pierścieniowato-spiralne w komórkach intrafuzalnych w mięśniu – neuron czuciowy – rdzeń kręgowy – neuron ruchowy – efektor (mięsień)

Odruchy monosynaptyczne są charakterystyczne dla jelitowego układu nerwowego, gdzie ciała neuronów są rozrzucone w tkankach lub leżą w zwojach autonomicznych[1]. Przykłady takich odruchów to: odruchy jelitowo-jelitowe, odruchy jelitowo-trzustkowe[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tadeusz Krzymowski, Jadwiga Przała: Fizjologia zwierząt: podręcznik dla studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej, wydziałów biologii i hodowli zwierząt akademii rolniczych i uniwersytetów: praca zbiorowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2005, s. 417. ISBN 83-09-01792-8.