Odsłonięcie skał wapniowo-krzemianowych w Gębczycach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Odsłonięcie skał wapniowo-krzemianowych w Gębczycach – sztuczne odsłonięcie skał znajdujące się na południowy wschód, około 1,5 km w linii prostej od miejscowości Gębczyce, w województwie dolnośląskim, w powiecie strzelińskim, w gminie Strzelin.

Mapa konturowa Sudetów, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Odsłonięcie skał w Gębczycach”
Położenie na mapie Sudetów

Do fragmentarycznych obserwacji dostępna jest północno-wschodnia ściana zachodniego wyrobiska, które obecnie wypełnione jest wodą.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Odsłonięcie znajduje się w obrębie, obecnie nieczynnych, dwóch wyrobisk marmurów założonych w 1857 r. Wydobywany tutaj marmur wypalany był w znajdujących się nieopodal wapiennikach, powstałych w 1858 r.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Odsłonięcie znajduje się w obrębie jednostki geologicznej masywu strzelińskiego (masyw gnejsowo- granitowy Strzelina[1]), na Przedgórzu Sudeckim (w bloku przedsudeckim).

Wymiary odsłonięcia to 50 metrów długości oraz około 8 metrów wysokości. Skały wapniowo-krzemianowe, dostępne do obserwacji, są barwy szarej z żółtymi wykwitami; skały te dzielą się na płytki o grubości 1 cm rozsypujące się na mniejsze agregaty. Oprócz skał wapniowo- krzemianowych, które stanowią większość odsłonięcia, występują również: łupki łyszczykowe, łupki biotytowe z podrzędnym muskowitem, marmury , granit biotytowo- muskowitowy (granit z Gębczyc), granit biały[2]. Obecne są także duże skupiska granatów, które były niegdyś obiektem poszukiwań zbieraczy.

Walory edukacyjne[edytuj | edytuj kod]

Odsłonięcie stanowi atrakcyjne miejsce obserwacji metamorfizmu osadów wapiennych w kontakcie ze skałą magmową.

Dostępność[edytuj | edytuj kod]

Odsłonięcie jest dostępne do obserwacji cały rok, jednakże utrudnia ją bujna roślinność (w lecie), strome ściany oraz wypełnienie wodą.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Regionalizacja tektoniczna Polski [PDF], Andrzej Żelaźniewicz i inni, Wrocław: Komitet nauk geologicznych PAN, 2011 [dostęp 2017-11-21].
  2. Opis geostanowiska [PDF], T. Oberc-Dziedzic, S. Madej [dostęp 2017-11-21].