Oficyna Burkego w Warszawie
 nr rej. A-1294 z 14 kwietnia 2015[1]
| |
 Budynek od strony ul. Kawęczyńskiej (2019) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Kawęczyńska 26 |
| Kondygnacje |
2 |
| Ukończenie budowy |
ok. 1900[2] |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°15′23,922″N 21°03′18,216″E/52,256645 21,055060
| |
Oficyna Burkego[1] – zabytkowy drewniany budynek znajdujący się przy ul. Kawęczyńskiej 26 w dzielnicy Praga-Północ w Warszawie. Jeden z reliktów drewnianej zabudowy Pragi.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Oficyna powstała ok. 1900 jako najstarsza część zespołu mieszkalnego Edmunda Burkego i Józefa Wągrowskiego[2]. Budynek stoi wzdłuż wschodniej granicy posesji[2], szczytem do ulicy Kawęczyńskiej[3]. Murowany budynek frontowy zespołu nie zachował się[2].
Oficyna Burkego jest jednotraktowym jednopiętrowym budynkiem z 10-osiową fasadą[2]. Drzwi wejściowe znajdują się na drugiej i dziewiątej osi[2]. Budynek ma pulpitowy dach oraz drewniane zdobienia w pasie poddasza i pod gzymsami parapetowymi[2]. Ściana od strony ulicy jest ślepa[2].
Po 1945 budynek stał się domem komunalnym[4].
W 2015 budynek został wpisany do rejestru zabytków[1] jako relikt mieszkalnej architektury drewnianej i jedno z nielicznych materialnych świadectw dawnej formy zabudowy Pragi[5]. Jest jednym z dwóch drewnianych budynków mieszkalnych z przełomu XIX i XX wieku zachowanych na Pradze-Północ[6] (drugi znajduje się przy ul. Środkowej 9)[5].
W 2016 z budynku wyprowadził się ostatni lokator[3]. W 2019 oficyna miała zapadnięty dach, zniszczone stropy i odchylone od pionu ściany[3]. W 2020 ujawniono roszczenia do nieruchomości[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zestawienie zabytków nieruchomych. Wykaz zabytków nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków – stan na 30 września 2019 r. Woj. mazowieckie (Warszawa). [w:] Narodowy Instytut Dziedzictwa [on-line]. nid.pl. s. 15. [dostęp 2019-10-11].
- ↑ a b c d e f g h Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 5. Idźkowskiego–Kawęczyńska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1999, s. 350. ISBN 83-909794-6-2.
- ↑ a b c Tomasz Urzykowski. Zabytek czeka na głosy. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 21–22 września 2019.
- ↑ a b Tomasz Urzykowski. Czy drewniak Burkego doczeka się remontu?. „Gazeta Stołeczna”, s. 2, 27 sierpnia 2020.
- ↑ a b Unikatowy zabytek w Warszawie. [w:] Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków [on-line]. Konserwator, 21 kwietnia 2019. [dostęp 2019-10-21].
- ↑ Coraz więcej zabytków. „Stolica”, s. 14, sierpień–wrzesień 2015.