Ogniowe wzbronienie podejścia i rozwinięcia wojsk przeciwnika

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ogniowe wzbronienie podejścia i rozwinięcia wojsk przeciwnika – okres działalności ogniowej artylerii i innych rodzajów wojsk.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Ogniowe wzbronienie podejścia i rozwinięcia wojsk przeciwnika z reguły wykonywane jest w początkowej fazie działań obronnych, ale może także wystąpić w czasie ich trwania, na przykład w celu wzbronienia podejścia odwodów operacyjnych przeciwnika. Rozpoczyna się zwykle z chwilą wyjścia wojsk przeciwnika z rejonów wyjściowych i wejścia w zasięg ognia własnych środków rażenia, a kończy się w czasie osiągnięcia rubieży ataku przez ich pierwszorzorzutowe pododdziały[1].

Podstawowe zadania realizowane przez artylerię w tym okresie to[1]:

  • wzbronienie podejścia i rozwinięcia zgrupowania uderzeniowego przeciwnika,
  • osłona wojsk własnych przed ogniowym przygotowaniem ataku przeciwnika,
  • dezorganizacja dowodzenia i zaopatrywania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]