Okno Sokole Czwarte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okno Sokole Czwarte
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Bolechowicka

Właściciel

Skarb Państwa

Długość

4 m

Deniwelacja

0

Wysokość otworów

350 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

60 m

Ekspozycja otworów

ku północnemu zachodowi

Kod

J.Olk.I-05.07

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry znajduje się punkt z opisem „Okno Sokole Czwarte”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Okno Sokole Czwarte”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Okno Sokole Czwarte”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Okno Sokole Czwarte”
Ziemia50°09′14″N 19°47′07″E/50,153889 19,785278
Strona internetowa

Okno Sokole Czwarteschronisko w Dolinie Bolechowickiej na Wyżynie Olkuskiej (część Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej)[1]. Administracyjnie należy do gminy Zabierzów w powiecie krakowskim, w województwie małopolskim[2]. Od 1968 r. skała z jaskinią znajduje się na terenie częściowego rezerwatu przyrody Wąwóz Bolechowicki[3].

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Otwór schroniska znajduje się w Turni z Grotami, 5 m powyżej otworu Okna Sokolego Trzeciego. Ciągnie się za nim korytarzyk o wysokości 1,6 m i szerokości do 2 m, w końcowej części z niewielkim prożkiem, za którym biegnie dalej niedostępna dla człowieka szczelina. Dno korytarzyka jest płaskie[1].

Jest to schronisko pochodzenia krasowego, powstałe w wapieniach z jury późnej. Jest w całości oświetlone rozproszonym światłem słonecznym i nie posiada własnego mikroklimatu. Na jego ścianach występuje naciek grzybkowy. Namulisko skąpe, złożone z lessu zmieszanego z gruzem wapiennym. Na ścianach w części przyotworowej rozwijają się glony i rośnie paproć zanokcica skalna, w środku występują pajęczaki[1].

Schronisko znane było od dawna. Jego opis i plan sporządził Kazimierz Kowalski w 1951 roku[4].

W tej samej Turni z Grotami znajduje się jeszcze kilka innych schronisk: Okno Sokole Pierwsze, Okno Sokole Drugie, Okno Sokole Trzecie i Rura nad Sokolimi Oknami[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Andrzej Górny, Rura nad Sokolimi Oknami [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2020-03-18].
  2. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2020-02-21].
  3. Rezerwat przyrody Wąwóz Bolechowicki, [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [online], Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska [dostęp 2019-05-10].
  4. K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951.
  5. Jaskinie Polski, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny [dostęp 2019-04-28].