Okręty podwodne typu Farfadet
.jpg)
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Stocznia | |
| Zbudowane |
4 |
| Użytkownicy | |
| Typ poprzedzający | |
| Typ następny | |
| Służba w latach |
1902-1913 |
| Stracone |
2 |
| Wyrzutnie torpedowe: • zewnętrzne |
|
| Załoga |
16 oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
185 ton |
| • w zanurzeniu |
202 tony |
| Zanurzenie testowe |
30 m |
| Długość |
41,3 m |
| Szerokość |
2,9 m |
| Zanurzenie |
2,6 m |
| Napęd: | |
| 1 silnik elektryczny o mocy 183 KM 1 śruba | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg: | |
| • na powierzchni |
powierzchnia: 115 Mm przy 5,3 w. |
Okręty podwodne typu Farfadet – francuskie okręty podwodne z początku XX wieku. W latach 1900–1903 w stoczni Arsenal de Rochefort zbudowano cztery okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Marine nationale w latach 1902–1903. Dwie spośród nich utracono w wypadkach, a wszystkie wycofano ze służby przed wybuchem I wojny światowej.
Projekt i dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręty typu Farfadet zostały zaprojektowane przez inż. Gabriela Maugasa, który bazował na wcześniejszych konstrukcjach Gastona Romazottiego[1]. Okręty posiadały wyłącznie napęd elektryczny, przez co miały niewielki zasięg[2].
Jednostki typu Farfadet były małymi okrętami podwodnymi o konstrukcji jednokadłubowej. Długość całkowita wykonanych ze stali jednostek wynosiła 41,3 metra, szerokość 2,9 metra i zanurzenie 2,6 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 185 ton, a w zanurzeniu 202 tony[1][3][4]. Okręty napędzane były na powierzchni i pod wodą przez silnik elektryczny Hillairet-Huguet o mocy 183 koni mechanicznych (KM)[2][5][a]. Jednośrubowy układ napędowy zapewniał prędkość 6,1 węzła na powierzchni i 4,3 węzła w zanurzeniu[1][2]. Zasięg wynosił 115 Mm przy prędkości 5,3 węzła w położeniu nawodnym oraz 28 Mm przy prędkości 4,3 węzła pod wodą[1][2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[5].
Okręty wyposażone były w cztery zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm, bez torped zapasowych[1][3][4]. Załoga jednego okrętu składała się z 16 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Cztery okręty typu Farfadet zamówione zostały 26 września 1899 roku[2]. Wszystkie zbudowane zostały w Arsenale w Rochefort[1][2]. Stępki okrętów położono w 1900 roku[5], wodowane zostały w latach 1901–1903[1][2], a do służby weszły w latach 1902–1903[5]. Okręty otrzymały numery burtowe Q7-Q10[2]. Koszt budowy pojedynczego okrętu wyniósł 32 000 £[2].
| Okręt | Stocznia | Początek budowy | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|---|
| „Farfadet” (Q7) | Arsenal de Rochefort | 1900 | 17 maja 1901 | 1902 |
| „Korrigan” (Q8) | 25 stycznia 1902 | 1902 | ||
| „Gnôme” (Q9) | 24 lipca 1902 | 1903 | ||
| „Lutin” (Q10) | 12 lutego 1903 | 1903 |
Przebieg służby[edytuj | edytuj kod]
Okręty pełniły służbę na Morzu Śródziemnym[1]. Dwa z nich utracono w nieszczęśliwych wypadkach: 5 lipca 1905 roku w Bizercie zatonął „Farfadet”, tracąc 14 członków załogi[1][2], a jego los podzielił 16 października 1906 roku „Lutin”, który również zatonął wraz z całą, 16-osobową załogą w tym samym porcie[1][2]. Obie jednostki podniesiono, jednak tylko „Farfadet” powrócił do służby we wrześniu 1909 roku pod nazwą „Follet” (skreślono go z listy floty 22 listopada 1913 roku)[1][2].
Pozostałe okręty wycofano ze służby w latach 1906–1907[1][2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 77.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 207.
- ↑ a b John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 200.
- ↑ a b J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: Farfadet submarines (1902–1903). Navypedia. [dostęp 2016-11-19]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
