Osiedle Wspólny Dom (Koszalin)
| Część miasta Koszalina | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
Położenie na mapie Koszalina Podział administracyjny Koszalina z oznaczeniem osiedla | |
| 54°11′30,5″N 16°12′27,1″E/54,191806 16,207528 | |
Osiedle Wspólny Dom (do 1945 niem. Friedrich-Wilhelm Vorstadt) – osiedle we wschodniej części Koszalina, posiada funkcje typowo mieszkaniowe.
Od 1816 burmistrzem Koszalina był August Ernst Braun, za jego rządów na wschód od ówczesnego miasta kontynuowano rozpoczętą w 1808 budowę nowego przedmieścia, pierwszego po zburzeniu murów miejskich[1]. Osią założenia architektonicznego była droga prowadząca do Rokosowa, a środki pochodziły z funduszów króla Fryderyka Wilhelma II Pruskiego. Podarował on Koszalinowi środki na odbudowę miasta ze zniszczeń po wielkim pożarze w 1718, w dowód wdzięczności po jego śmierci wybrano go na patrona powstającej dzielnicy tj. Przedmieście Fryderyka Wilhelma[2]. W odróżnieniu od starszej części miasta zaplanowano tu szerokie ulice, luźną zabudowę i zieleń miejską. Wzdłuż drogi do Rokosowa (Rogzower Allee) powstawała zwarta zabudowa tworząca pierzeję, im dalej na wschód tym domy były niższe[3]. Po II wojnie światowej obszar położony na wschód od Przedmieścia Fryderyka Wilhelma przeznaczono pod zabudowę wielorodzinną, powstały tu bloki o zróżnicowanej wysokości i kubaturze. Tereny te nazwano Przedmieściem Bolesława Chrobrego, ale nazwa ta nie przyjęła się i w 2005 została urzędowo zniesiona[4]. Proces zabudowywania Osiedla Wspólny Dom nadal trwa, obecnie powstają budynki mieszkalne w miejscach, które dotychczas zajmowały magazyny i garaże m.in. rejon ulic Hołdu Pruskiego i Stanisława Moniuszki[5].
Obecnie na terenie osiedla znajdują się m.in. II Urząd Skarbowy, Sąd Okręgowy (w gmachu oddanym do użytku 1 listopada 1931[6]) i Biblioteka Pedagogiczna[5].
Ulice na terenie osiedla[edytuj | edytuj kod]
- Ulica Władysława Broniewskiego;
- Ulica Fryderyka Chopina;
- Ulica Hołdu Pruskiego (Virchowstrasse[7]);
- Ulica Jana Matejki (Elisenstrasse[7]);
- Ulica Stanisława Moniuszki (Lorenzstrasse[7]);
- Ulica marsz. Józefa Piłsudskiego (Danziger Strasse[7]);
- Ulica Karola Szymanowskiego (Am Ziegelgraben[7]);
- Ulica Romualda Traugutta (Bürgermeister-Braun-Strasse[7]);
- Ulica Ludwika Waryńskiego (Lindenstrasse[7]);
- Ulica Zgoda;
- Ulica Zwycięstwa (Rogzower Allee[7]).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Burmistrzowie do 1945, Stowarzyszenie Przyjaciół Koszalina. przyjaciele.koszalin.pl. [dostęp 2016-09-28].
- ↑ Historia: Koszalin na starych planach, Głos Koszaliński 18 marca 2011. gk24.pl. [dostęp 2016-09-28].
- ↑ Stadtplan Köslin 1925 (Plan Koszalina z 1925), ZBC Książnica Szczecin. zbc.ksiaznica.szczecin.pl. [dostęp 2016-09-28].
- ↑ Uchwała Nr XXIV/371/2005 Rady Miejskiej w Koszalinie z dnia 29 marca 2005 roku w sprawie wystąpienia o zniesienie nazwy części miasta oraz zmianę rodzaju miejscowości w Wykazie urzędowych nazw miejscowości w Polsce. bip.koszalin.pl. [dostęp 2016-09-28].
- ↑ a b Plan miasta Koszalina Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera Warszawa 2007 ISBN 978-83-7539-046-9
- ↑ Kultur und Kirchen, Koeslin. koeslin.org. [dostęp 2016-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)].
- ↑ a b c d e f g h Die strassen 1939, Stowarzyszenie Przyjaciół Koszalina. przyjaciele.koszalin.pl. [dostęp 2016-09-28].