Otakar Hostinský

Otakar Hostinský
	; Portret Otakara Hostinskiego, mal. Jan Vilímek
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1847 ; Martiněves
Pochodzenie	czeskie
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 1910 ; Praga
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	muzykolog, estetyk, kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

Otakar Hostinský (ur. 2 stycznia 1847 w Martiněves, zm. 19 stycznia 1910 w Pradze^[1]^[2]) – czeski muzykolog, estetyk i kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1865–1866 studiował prawo na Uniwersytecie Praskim, następnie odbył studia w zakresie filozofii i estetyki w Pradze i Monachium^[1]^[2]. W 1868 roku uzyskał tytuł doktora^[1]. W 1871 roku uczył się kompozycji u Bedřicha Smetany^[1]^[2], w dużej mierze pozostał jednak w tej dziedzinie autodydaktą^[1]. W 1877 roku habilitował się na Uniwersytecie Praskim i został wykładowcą estetyki na tej uczelni, w 1883 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1892 roku profesora zwyczajnego^[1]^[2]. Pisał krytyki muzyczne do licznych czasopism, redagował także „Almanach Českého Studentsva”, „Véstnik Kritický a Bibliografický” i almanach „Maj”^[1]. Od 1882 do 1886 roku był wykładowcą historii muzyki w Konserwatorium Praskim^[1]^[2]. Był członkiem Królewskiego Czeskiego Towarzystwa Naukowego oraz Czeskiej Akademii Sztuki i Nauki (Česká akademie věd a umění)^[1].

Był twórcą czeskiej szkoły muzykologicznej^[1]. W swoich rozważaniach nad estetyką wyszedł od zasady formalizmu Johanna Friedricha Herbarta, w przeciwieństwie do niego formę traktował jednak jako konkretną rzecz, a nie właściwość abstrakcyjną^[1]^[2]. Podkreślał wartość doświadczenia i eksperymentu, zwracał uwagę na konieczność uwzględnienia aspektów socjologicznych i politycznych w badaniach nad muzyką i sztuką^[1]. Był zwolennikiem stworzenia stylu narodowego w muzyce czeskiej, propagował też wagnerowską ideę dramatu muzycznego^[1].

Napisał libretta do oper Nevěsta messinská Zdenka Fibicha i Popelka Josefa Rozkošnego^[1]. Pisał pieśni i utwory na fortepian, w rękopisach pozostały szkice do oper Elektra i Konrad Wallenrod oraz melodramatu Pohlednice^[1].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Das Musikalisch-schöne und das Gesamthkunstwerk vom Standpunkte der formalen Aesthetik (Lipsk 1877)
Die Lehre von den musikalischen Klängen (Praga 1879)
O významu praktických idejí Herbartových pro všeobecnou aesthetiku (Praga 1881)
O české deklamaci hudební (Praga 1886)
Herbarts Aesthetik (Hamburg 1892)
36 nápěvů světských písní českého lidu z XVI. stoleti (Praga 1892)
Jan Blahoslav a Jan Josquin (Praga 1896)
Hudba v čechách (Praga 1900)
Bedřich Smetana a jeho boj o moderni českou hudbu (Praga 1901)
O socialisaci uměni (Praga 1903)
Česká světska piseň lidová (Praga 1906)
Uměni a společnost (Praga 1907)
Česká hudba 1864–1904 (Praga 1909)
Antonín Dvořák ve vývoji naší dramatické hudby (Praga 1909)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 300–301. ISBN 83-224-0453-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1619–1620. ISBN 978-0-02-865528-4.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 300–301. ISBN 83-224-0453-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1619–1620. ISBN 978-0-02-865528-4.

[1]

[2]