Półmroczek
| Nycticeinops | |||
| J. Edwards Hill & D.L. Harrison, 1987[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – półmroczek afrykański (N. schlieffeni) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
półmroczek | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Nycticeius schlieffeni W. Peters, 1859 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Półmroczek[4] (Nycticeinops) – rodzaj ssaków z podrodziny mroczków (Vespertilioninae) w obrębie rodziny mroczkowatych (Vespertilionidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[5][6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 37–56 mm, długość ogona 24–34 mm, długość ucha 9–13 mm, długość tylnej stopy 5,3–8 mm, długość przedramienia 28–38 mm; masa ciała 4–9 g[6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniowała w 1987 roku para brytyjskich zoologów John Edwards Hill i David Lakin Harrison w artykule poświęconym baculum nietoperzy z rodziny mroczkowatych opublikowanym na łamach Bulletin of the British Museum (Natural History)[1]. Na gatunek typowy autorzy wyznaczyli (oryginalne oznaczenie) półmroczka afrykańskiego (N. schlieffeni).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Nycticeinops: gr. νυξ nux, νυκτος nuktos ‘noc’; ωψ ōps, ωπος ōpos ‘wygląd, oblicze’[7].
- Afropipistrellus: łac. Afer, Afra ‘afrykański, Afrykanin, z Afryki’, od Africa ‘Afryka’; rodzaj Pipistrellus Kaup, 1829 (karlik)[2]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Vesperugo (Vesperus) grandidieri Dobson, 1876.
- Parahypsugo: gr. παρα para ‘blisko, obok’; rodzaj Hypsugo Kolenati, 1856 (przymroczek)[3]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Parahypsugo happoldorum Hutterer, Decher, Monadjem & Astrin, 2019.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju Nycticeinops pierwotnie należał tylko jeden gatunek N. schlieffeni[8][5][6], jednak analizy przeprowadzone w 2020 roku wykazały, że Nycticeinops nie jest monofiletyczny bez gatunków z rodzaju Parahypsugo i gatunku z rodzaju Neoromicia (grandidieri), i dlatego zaproponowano przeniesienie ww. wymienionych gatunków do Nycticeinops[9].
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[10][11][5][4]:
- Nycticeinops eisentrauti (J. Edwards Hill, 1968) – przymroczek dżunglowy
- Nycticeinops schlieffeni (W. Peters, 1859) – półmroczek afrykański
- Nycticeinops crassulus (O. Thomas, 1904) – przymroczek szerekogłowy
- Nycticeinops bellieri (De Vree, 1972)
- Nycticeinops happoldorum (Hutterer, Decher, Monadjem & Astrin, 2019)
- Nycticeinops macrocephalus (Hutterer & Kerbis Peterhans, 2019)
- Nycticeinops grandidieri (Dobson, 1876) – afrokarlik żółty
Opisano również wymarły gatunek z plejstocenu dzisiejszej Tanzanii[12]:
- Nycticeinops serengetiensis Gunnell, Butler, Greenwood & Simmons, 2015
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Hill i Harrison 1987 ↓, s. 254.
- ↑ a b E. Thorn, D. Kock & J. Cuisin. Status of the African bats Vesperugo grandidieri Dobson 1876 and Vesperugo flavescens Seabra 1900 (Chiroptera, Vespertilionidae), with description of a new subgenus. „Mammalia”. 71 (1–2), s. 75, 2007. DOI: 10.1515/MAMM.2007.013. (ang.).
- ↑ a b R. Hutterer, J. Decher, A. Monadjem & J. Astrin. A new genus and species of vesper bat from West Africa, with notes on Hypsugo, Neoromicia, and Pipistrellus (Chiroptera: Vespertilionidae). „Acta Chiropterologica”. 21 (1), s. 1–22, 2019. DOI: 10.3161/15081109ACC2019.21.1.001. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 117, 123. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 228. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b c R. Moratelli, C. Burgin, V. Cláudio, R. Novaes, A. López-Baucells & R. Haslauer: Family Vespertilionidae (Vesper Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 815–817, 823. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
- ↑ Hill i Harrison 1987 ↓, s. 255.
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Nycticeinops. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-07-28].
- ↑ A. Monadjem, T.C. Demos, D.L. Dalton, P.W. Webala, S. Musila, J.C. Kerbis Peterhans & B.D. Patterson. A revision of pipistrelle-like bats (Mammalia: Chiroptera: Vespertilionidae) in East Africa with the description of new genera and species. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 191 (4), s. 1114–1146, 2021. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlaa087. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-01-18]. (ang.).
- ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 536–537. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ G.F. Gunnell, P.M. Butler, M. Greenwood & N.B. Simmons. Bats (Chiroptera) from Olduvai Gorge, Early Pleistocene, Bed I (Tanzania). „American Museum Novitates”. 3846, s. 17, 2015. DOI: 10.1206/3846.1. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J.E. Hill & D.L. Harrison. The baculum in the Vespertilioninae (Chiroptera: Vespertilionidae) with a systematic review, a synopsis of Pipistrellus and Eptesicus, and the description of a new genus and subgenus. „Bulletin of the British Museum (Natural History)”. Zoology series. 52 (7), s. 225–305, 1987. (ang.).