Płaksa i Wesołowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Płaksa i Wesołowski – jednoaktowa komedioopera (wodewil) Ludwika Adama Dmuszewskiego z 1817 r.[1] Premiera w Teatrze Narodowym w Warszawie odbyła się w marcu 1818 r.[2]

Pierwowzór[edytuj | edytuj kod]

Komedioopera Ludwika Adama Dmuszewskiego oparta jest na motywach francuskiego utworu pt. Jean qui pleure et Jean qui rit (aut. Ch. A. Sewrin, N. Brazier)[3][1].

Treść[edytuj | edytuj kod]

Utwór przedstawia dwóch sąsiadów o skrajnie różnych charakterach: Wesołowski jest skrajnym optymistą (weseli się nawet na wiadomość o śmierci ostatniego barana w owczarni), natomiast Płaksa wciąż się smuci (mimo że Wesołowski stale uświadamia mu, że ma dobre zdrowie, kochającą żonę i zyski z najmu kamienicy). Perypetie bohaterów związane są z uczuciem romantycznym, które połączyło ich dzieci: Aurorę i Józia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stefan Durski, Dramatopisarstwo Ludwika Adama Dmuszewskiego, Wrocław-Warszawa-Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich : Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1968, s. 302.
  2. Ludwik Adam Dmuszewski, Dzieła dramatyczne [...]. T. 3, Kalisz: Wilhelm Bogumił Korn ; Alexander Pilichowski, 1821, s. [31] [dostęp 2023-10-16].
  3. Ludwik Adam Dmuszewski, Płaksa i Wesołowski. Komedyjo-opera w 1-ym akcie. Naśladowana z francuzkiego. [online], Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp 2023-10-16].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]