Pałac Fredrów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Pałac w Bieńkowej Wiszni)
Pałac Fredrów
Палац Фредрів-Шептицьких
Ilustracja
Pałac Fredrów
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Miejscowość

Wisznia

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

neorenesansowy

Inwestor

Aleksander Fredro

Kondygnacje

dwie

Ukończenie budowy

1835

Ważniejsze przebudowy

1896

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac Fredrów”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac Fredrów”
Ziemia49°40′36″N 23°28′59″E/49,676667 23,483056

Pałac Fredrów[1] (ukr. Палац Фредрів-Шептицьких) – neorenesansowy pałac w Wiszni zbudowany w 1835 roku przez Aleksandra Fredrę.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1796 roku Bieńkowa Wisznia została zakupiona przez rodzinę Fredrów. Dziedzicem tej miejscowości był hrabia Jacek Fredro, herbu Bończa, ojciec Aleksandra Fredry.

Budowniczego upamiętnia napis na dwóch kartuszach znajdujących się w lewym skrzydle obiektu. Na elewacji zachodniej są dwa pozorne ryzality ze szczytami w kształcie trójkąta oraz arkadowy ganek położony ponad wejściem głównym. Pałac został rozbudowany w 1896 roku. W 1919 roku zespół pałacowy sprzedano Małopolskiemu Towarzystwu Rolniczemu. W 2009 roku obiekt został poddany pierwszemu etapowi renowacji w ramach projektu „Inwentaryzacja Pałacu Fredrów w Beńkowej Wiszni”. Projekt jest finansowany bezpośrednio przez polskie Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Ochrona polskiego dziedzictwa narodowego poza granicami kraju”. Przy obiekcie, obecnie należącym do szkoły rolniczej, mieści się park powstały na zboczu wzgórza nad rzeką Wisznia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polski egzonim uchwalony na 124. posiedzeniu KSNG

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • Krzysztof Bzowski, Artur Grossman, Aleksander Strojny, Ukraina zachodnia. Tam szum Prutu, Czeremoszu..., wyd. II, Wydawnictwo Bezdroża, Kraków, 2005, ISBN 83-921981-6-6, s. 158