Pałacyk gościnny Branickich w Białymstoku
53°07′57″N 23°10′00″E/53,132500 23,166667 nr rej. A-214 z 14.07.1947[1]
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny |
barokowy |
| Architekt |
prawdopodobnie Jan Zygmunt Deybel |
| Ukończenie budowy |
poł. XVIII w. |
| Zniszczono |
1944 |
| Odbudowano |
1950 |
Położenie na mapie Białegostoku  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
| 53°07′57″N 23°10′00″E/53,132500 23,166667
| |
Pałacyk gościnny Branickich – pałac w Białymstoku zbudowany w połowie XVIII wieku (ok. roku 1771) w stylu barokowym, prawdopodobnie według projektu Jana Zygmunta Deybela. Znajduje się przy ul. Kilińskiego 6[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Śmierć Branickiego przerwała budowę na kilka lat, prace przy urządzaniu wnętrz zostały podjęte w roku 1776 i zakończone w roku następnym. Ich wykonawcą był ówczesny nadworny architekt Izabeli – Jan Sękowski, który tu mieszkał. W roku 1796 budynek został wydzierżawiony Kamerze, mieściła się w nim siedziba prezydenta Kamery. Po śmierci Izabeli, wraz z całym zespołem pałacowo-ogrodowym znalazł się w posiadaniu cara Aleksandra I, w 1837 roku przekazany Instytutowi.
Został spalony w 1944 r., odbudowany w 1950 na siedzibę Muzeum Ruchu Rewolucyjnego. Obecnie mieści się tam Urząd stanu cywilnego. Nazywany również: Pałacykiem, domem Koniuszego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2020-05-13].
- ↑ Zwiedzanie Pałacyku Gościnnego. [w:] Departament Komunikacji Społecznej Urzędu Miejskiego w Białymstoku [on-line]. 26.04.2017. [dostęp 2020-04-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pałacyk Gościnny Branickich. gazeta.pl Białystok, 2005-03-25. [dostęp 2009-11-12].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
