Pagoda Daqin
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
wieś Tayu (塔峪村) |
| Typ budynku | |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Chin  | |
| 34°02′49″N 108°18′00″E/34,046944 108,300000 | |
Pagoda Daqin (chiń. 大秦塔) – znajduje się w wiosce Tayu (塔峪村) nieopodal miasteczka Louguan (楼观镇) w prowincji Shaanxi, dwa kilometry od świątyni Louguantai (楼观台), ważnego sanktuarium taoizmu. Uważa się ją za najstarszą zachowaną budowlę chrześcijańską w Chinach. Została wzniesiona w 640 roku przez wyznawców Asyryjskiego Kościoła Wschodu, czyli nestorian. Nazwa Daqin pochodzi od chińskiego określenia terenów Cesarstwa rzymskiego lub Persji, pojawiającego się w chińskich dokumentach z I i II wieku[1]. Mianem Daqin określano również misje chrześcijańskie przybywające do Chin.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Uważa się, że w pobliżu pagody musiały się dawniej mieścić inne zabudowania, być może cały chrześcijański klasztor. Sam fakt wzniesienia świątyni obcej religii nieopodal ważnego taoistycznego sanktuarium poświęconego Laozi wiele mówi o tolerancji religijnej w tangowskich Chinach. Za potomków Laozi (identyfikowanego jako Li Dan) uważali się bowiem władcy panującej rodziny Li.
Trudny moment dla pagody i chińskich chrześcijan nadszedł w okresie po rządach cesarzowej Wu Zetian, która próbowała podważyć rolę taoizmu i wynieść buddyzm. Spowodowało to ostrą reakcję wpływowego taoistycznego kleru, której ofiarą padł buddyzm, a także inne obce wyznania. Prześladowania chrześcijan, jakie miały miejsce w Chinach około 845 roku, sprawiły, iż świątynia została opuszczona. Znacznie później, bo w XIV wieku stała się świątynią buddyjską. Trzęsienie ziemi w 1556 roku doprowadziło do częściowego uszkodzenia pagody, między innymi zasypania jej podziemnej części i zniszczenia schodów prowadzących na wyższe poziomy. Świątynia została opuszczona przez buddystów[2]. W 1999 roku brytyjski uczony Martin Palmer zbadał pagodę, której pilnowała sędziwa mniszka buddyjska. Na górnej kondygnacji odkrył rzeźbę przedstawiającą narodziny Chrystusa, dowód na ponad 1300-letnią historię chrześcijaństwa w Chinach.
Pagoda dzisiaj[edytuj | edytuj kod]
Zwiedzającym udostępniono najniższe piętro pagody, na którym mieści się buddyjska kaplica nadzorowana przez jednego mnicha. Na pierwszym piętrze zachowała się rzeźba narodzin Chrystusa, a na drugim figura identyfikowana jako Jonasz u bram Niniwy. W pobliskim pawilonie wystawiono eksponaty znalezione w pobliżu pagody i związane z religiami wschodu: taoizmem i buddyzmem. W pobliżu pagody ustawiono również kopię steli z Xi’anu.
Pagodzie Daqin i chrześcijaństwu w Chinach poświęcony był jeden z odcinków historycznej serii BBC "A History of Christianity"[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Vesta Sarkhosh Curtis, Sarah Stewart: The age of the Parthians. London: I.B.Tauris & Co. Ltd., 2007, s. 98-99. ISBN 978-1-84511-406-0.
- ↑ Glen L. Thompson: Christ on the Silk Road. The Evidences of Nestorian Christianity in Ancient China. Touchstone Magazine. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
- ↑ A History of Christianity. bbc.co.uk. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Martin Palmer, The Jesus Sutras: Rediscovering the Lost Religion of Taoist Christianity, London: Piatkus, 2001, ISBN 0-7499-2250-8, OCLC 59510630.
- Konrad Godlewski, Pagoda Narodzenia Pańskiego, "Duży Format", 7.11.2002; str. 18