Pajęczynowiec ziarnistostrzępkowy
_J._Erikss_203403.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pajęczynowiec ziarnistostrzępkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Botryobasidium pruinatum (Bres.) J. Erikss. Svensk bot. Tidskr. 52(1): 8 (1958) | |
Pajęczynowiec ziarnistostrzępkowy (Botryobasidium pruinatum (Bres.) J. Erikss.) – gatunek grzybów z typu podstawczaków (Basidiomycota)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botryobasidium, Botryobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1903 r. Giacomo Bresàdola nadając mu nazwę Corticium pruinatum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu John Eriksson w 1958 r.[1]
- Botryobasidium botryoideum (Overh.) Parmasto 1965
- Botryobasidium coronatum (Sacc.) Donk 1931
- Botryobasidium scabridum (G. Cunn.) Jülich 1979
- Corticium botryoideum Overh. 1934
- Corticium coronatum Sacc. 1888
- Corticium pruinatum Bres. 1903
- Hypochnus coronatus J. Schröt. 1888
- Pellicularia pruinata (Bres.) D.P. Rogers ex Linder 1943
- Pellicularia scabrida G. Cunn. 1953[2].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Owocnik rozpostarty, początkowo siateczkowaty, potem bardziej błonkowaty, szarobiały, z wiekiem żółtawy lub blado ochrowy, o luźno splecionej teksturze. System strzępkowy monomityczny, wszystkie strzępki bez sprzążek, większość, zwłaszcza bazalne, mniej lub bardziej ziarniste, strzępki bazalne grubościenne, żółtawe do brązowożółtych, bardzo szerokie, 15–20 µm lub czasem szersze, z rzadkimi rozgałęzieniami. Strzępki hymenium węższe, gałęzie podstawowe są cienkościenne i szkliste, o szerokości 4,5–6 µm. Podstawki początkowo zaokrąglone, potem odwrotnie jajowate do niemal cylindrycznych, mniej lub bardziej zwężone, 17–25 × 7–10 µm. Zarodniki skośnie jajowate, z bardzo wyraźnym wierzchołkiem, o gładkich, nieco pogrubionych ściankach, 5–8 × 2,5–3,5 µm. Anamorfa nieznana[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Znane jest występowanie pajęczynowca ziarnistostrzępkowego w Ameryce Północnej (USA, Kanada), Europie, Azji, Australii i Nowej Zelandii. W Europie najliczniej występuje na Półwyspie Skandynawskim[5], głównie na północy, m.in. w tundrze z brzozami, wierzbami, oraz w lasach olszowych wzdłuż wybrzeży[4]. W Polsce znany na nielicznych stanowiskach, według W. Wojewody jest rzadki[3].
Grzyb saprotroficzny. Występuje przeważnie na drewnie liściastym, rzadziej na iglastym, w wilgotnych, żyznych biotopach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2022-11-07].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-11-07].
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c J. Eriksson, J., L.Ryvarden, The Corticiaceae of North Europe, t. 2, Mycobank, 1973, s. 60–287 [dostęp 2022-11-07].
- ↑ Występowanie ''Botryobasidium pruinatum'' na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-11-07].