Palpimanus persicus

Palpimanus persicus
Zamani et Marusik, 2021
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	pająki wyższe
Rodzina	Palpimanidae
Rodzaj	Palpimanus
Gatunek	Palpimanus persicus

Palpimanus persicus – gatunek pająka z rodziny Palpimanidae. Zamieszkuje Iran.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2021 roku przez Alirezę Zamaniego i Jurija Marusika na łamach „ZooKeys”. Opisu dokonano na podstawie materiału odłowionego w 1972 i 1974 roku. Jako lokalizację typową wskazano okolice Bandar-e Abbas w irańskim ostanie Hormozgan. Epitet gatunkowy pochodzi od historycznej Persji.

Morfologia i zasięg

Samce osiągają 5,2 mm długości ciała przy karapaksie długości 2,6 mm i szerokości 2 mm, natomiast samice osiągają 6,6 mm długości ciała przy karapaksie długości 3 mm i szerokości 2,3 mm. Karapaks, szczękoczułki, warga dolna, szczęki i sternum są ciemnorude i porośnięte białymi szczecinkami. Odnóża pozbawione są obrączkowania; pierwsza ich para jest ciemnopomarańczowa, pozostałe zaś żółtawobrązowe. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: I, IV, II, III. Wszystkie stopy z wyjątkiem tych pierwszej pary oraz wszystkie nadstopia mają na spodnich stronach kępki włosków. Opistosoma (odwłok) jest kremowo ubarwiona, porośnięta rozproszonymi, ciemnymi szczecinkami. U samicy na części opistosomy leżącej za bruzdą epigastryczną występują trzy pary skutuli. U samca zaopatrzona jest ona w skutum brzuszne oraz cztery skutule – dwie podłużne, umieszczone pod skosem i dwie kropkowate. Ubarwienie kądziołków przędnych jest jednolite.

Genitalia samicy odznaczają się otworem kopulacyjnym w widoku brzusznym łukowatym, a w widoku tylnym kwadratowym. Słabo zesklerotyzowane endogyne ma około 3,5 raza dłuższe niż szerokie zbiorniki nasienne podzielone na niemal kulistą część przednią i walcowatą część tylną o zbliżonych długościach. Części tylne zbiorników zbiegają się. Występuje pięć par gruczołów groniastych, natomiast brak jest porów gruczołowych i gruczołów dodatkowych.

Nogogłaszczki samca mają nabrzmiałe, tak szerokie jak długie golenie oraz 1,6 raza dłuższe niż szerokie cymbium. Szeroki, niezwężający się, pozbawiony zaostrzenia na wierzchołku trzonek embolusa bierze początek w proksymalnej części bulbusa.

Gatunek palearktyczny, znany jest tylko z ostanu Hormozgan w Iranie.