Parafia św. Leonarda w Puszczy Osińskiej
 Kaplica św. Barbary w Szczercowie dawny kościół św.Leonarda w Puszczy Osińskiej. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania | |
| Data zamknięcia | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja |
Archidiecezja gnieźnieńska(dawna) |
| Archidiakonat |
Archidiakonat Uniejowski (dawny) |
| Dekanat |
Dekanat szadkowski (dawny) |
| Kościół |
Kościół św.Leonarda |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
6 listopada |
Położenie na mapie gminy Szczerców  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego  | |
 51°17′44,3″N 19°09′30,7″E/51,295639 19,158528
| |
Parafia św.Leonarda w Puszczy Osińskiej – nieistniejąca obecnie parafia rzymskokatolicka znajdowała się w archidiecezji gnieźnieńskiej,w archidiakonacie uniejowskim, w dekanacie szadkowskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Parafia erygowana w 1529. Przed powołaniem parafii istniał w Puszczy Osińskiej drewniany kościół filialny parafii św. Mateusza w Rząśni wybudowany w 1459 przez Andrzeja Osińskiego właściciela Ossyn i Puszczy.
Zachowały się też akta sprawy sądowej z 1459. Ksiądz z Puszczy Ossyny bezprawnie udzielał sakramentów i brał kolędę od kmieci z Chabyelcz na szkodę plebana z Rzassny. Sąd nakazał owych praktyk zaprzestać, a pieniądze zwrócić. W 1486 duszpasterzem w kościele św.Leonarda z Limoges był Marcin Kozik.
24 sierpnia 1529 arcybiskup gnieźnieński Jan Łaski herbu Korab erygował parafię pw. św. Leonarda w Osinach zwaną później Puszcza Osińska, należała wówczas do dekanatu brzeźnickiego[1]. Parafia powołana dzięki zabiegom i wpływom rodziny Osińskich pozostawała pod patronatem szlacheckim. W roku erygowania w jej skład wchodziły: Chabielice, Osiny i Puszcza, a w XVII wieku należały także wsie i osady: Kawalce, Ług, Młynki, Parchliny, Trząs, Zalas i Żar.
W 1649 erygowano parafię Chabielice, w skład której weszły Chabielice, Ług, Młynki, Parchliny oraz Zalas. Straty w zasobach terytorialnych i ludzkich oraz spustoszenia po potopie szwedzkim spowodowały, że probostwo Puszcza zaczęło stopniowo chylić się ku upadkowi. Wizytacja biskupia z 1729 mówi o znacznym zaniedbaniu kościoła.
W XVIII wieku kolatorami kościoła w Puszczy była rodzina Rychłowskich, w 1741 przeprowadzono gruntowny remont świątyni. W późniejszych latach brak woli i środków na utrzymanie parafii spowodowały decyzję consistorium gnieźnieńskiego z 1790 o rozwiązaniu tego organizmu kościelnego i wcieleniu do parafii w Chabielicach.
W 1868 po pożarze kościoła parafialnego mieszczanie ze Szczercowa zakupili puszczański kościół i ustawili przy rynku, gdzie stał do 1872, do czasu ukończenia budowy nowej murowanej świątyni. W roku tym został on przeniesiony na cmentarz parafialny, gdzie stoi do dziś pełniąc funkcje kaplicy cmentarnej pw. św. Barbary.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henryk Rutkowski, Organizacja kościelna w XVI wieku [w] Atlas Historyczny Polski, województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku, Wydawnictwo Instytutu Historii PAN, str.39
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom IX str. 316.
- Zbigniew Borowski, Parafia z historią.
- Mieczysław Różański, Patronat parafii w dekanacie szadkowskim – XVIII w.
- Księgi metrykalne parafii Puszcza Osińska, wiek XVII.