Parafia św. Onufrego w Pasłęku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Onufrego
Ilustracja
Cerkiew parafialna św. Onufrego
Państwo

 Polska

Siedziba

Pasłęk

Adres

ul. Westerplatte 11
14-400 Pasłęk

Data powołania

1949

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

białostocko-gdańska

Dekanat

Gdańsk

Cerkiew

św. Onufrego

Proboszcz

ks. prot.[1] mgr Marek Antonowicz z parafii w Elblągu

Wezwanie

św. Onufrego

Wspomnienie liturgiczne

12/25 czerwca

Położenie na mapie Pasłęka
Mapa konturowa Pasłęka, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew parafialna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew parafialna”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew parafialna”
Położenie na mapie powiatu elbląskiego
Mapa konturowa powiatu elbląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Cerkiew parafialna”
Położenie na mapie gminy Pasłęk
Mapa konturowa gminy Pasłęk, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew parafialna”
Ziemia54°03′38,0″N 19°39′22,0″E/54,060556 19,656111

Parafia św. Onufregoparafia prawosławna w Pasłęku, w dekanacie Gdańsk diecezji białostocko-gdańskiej.

Na terenie parafii funkcjonuje 1 cerkiew:

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wskutek Akcji „Wisła” w Pasłęku i okolicy zostało osiedlonych 5898 osób, z czego 1950 wyznawców prawosławia[2]. Wiosną 1949 w mieście została erygowana parafia[3]. Początkowo władze stalinowskie odmawiały jej rejestracji, uzasadniając to niedostateczną liczbą wiernych. Dopiero na przełomie 1949/1950 placówka duszpasterska rozpoczęła formalnie działalność, jako jedna z parafii w dekanacie olsztyńskim[4]. W 1966 parafia liczyła 240 wiernych[5]. W 1974 była ona większa o 20 osób[6]. Do 2001 liczba parafian spadła natomiast do 128[7].

W 1997 została odremontowana cerkiew parafialna[8].

Wykaz proboszczów[edytuj | edytuj kod]

  • 1949–1951 – ks. Mikołaj Batalin
  • 1951–1953 – ks. Chryzant Jaworski
  • 1953–1954 – ks. Eugeniusz Naumow
  • 1954–1955 – ks. Eugeniusz Mironowicz
  • 1955–1958 – ks. Leonidas Byczuk
  • 1958–1963 – ks. Mikołaj Pasternacki
  • 1963–1972 – ks. Anatol Szydłowski
  • 1972–1982 – ks. Mikołaj Ostapczuk
  • 1982–1983 – ks. Igor Chlabicz
  • 1983–1985 – ks. Bazyli Ignaciuk
  • 1985–1990 – ks. Sławomir Łomaszkiewicz
  • 1990–2007 – ks. Sławomir Tomaszuk
  • 2007 – ks. Witalis Leończuk
  • od 2007 – ks. Marek Antonowicz

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kalendarz Prawosławny 2019, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, ss. 168–173, 191
  • Stefan Dudra: Kościół Prawosławny na ziemiach zachodnich i północnych Polski po II wojnie światowej. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski, 2004. ISBN 83-89712-37-7. OCLC 61179795.
  • Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX–XXI wieku, ks. Grzegorz Sosna i m. Antonina Troc-Sosna, Ryboły 2012