Przejdź do zawartości

Parafia św. Stefana i św. Germana z Auxerre w Vézelay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Stefana i św. Germana z Auxerre
Państwo

 Francja

Region

 Burgundia-Franche-Comté

Siedziba

Vézelay

Adres

rue du Couvent,
F–89450 Vézelay

Data powołania

1986

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

chersoneska

Dekanat

francuski

Kaplica domowa

św. Stefana i św. Germana z Auxerre w Vézelay

Proboszcz

ks. Stephen Headley

Wezwanie

św. Stefana i św. Germana z Auxerre

Wspomnienie liturgiczne

27 grudnia/9 stycznia; 31 lipca/13 sierpnia

Położenie na mapie Yonne
Mapa konturowa Yonne, na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Stefana i św. Germana z Auxerre”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Stefana i św. Germana z Auxerre”
Położenie na mapie Burgundii-Franche-Comté
Mapa konturowa Burgundii-Franche-Comté, po lewej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Stefana i św. Germana z Auxerre”
Ziemia47°27′56,74″N 3°44′50,14″E/47,465761 3,747261
Strona internetowa

Parafia św. Stefana i św. Germana z Auxerreparafia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w Vézelay, istniejąca od 1986.

Od 1978 trzy rodziny prawosławne żyjące w Vézelay uczestniczyły raz w miesiącu w Świętej Liturgii odprawianej przez proboszcza parafii Ikony Matki Bożej „Wszystkich Strapionych Radość” i św. Genowefy w Paryżu Stephena Headleya raz w miesiącu. W 1986 rosnąca wspólnota prawosławna w mieście wystąpiła do Patriarchatu Moskiewskiego z prośbą o powołanie parafii, na co otrzymała odpowiedź pozytywną.

Parafia nie posiada wolnostojącej cerkwi: nabożeństwa odbywały się kolejno w zaadaptowanym pomieszczeniu w zabytkowym spichlerzu, następnie w kaplicy sióstr franciszkanek, wreszcie – od momentu powołania parafii – w wynajętym, a w 2000 wykupionym na własność XII-wiecznym domu w sąsiedztwie katolickiej bazyliki św. Marii Magdaleny.

Na terenie parafii znajduje się skit, założony i zamieszkany od 2006 przez jedną mniszkę – Makrynę[1].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]