Parafia Matki Bożej Bolesnej w Jarosławiu
 Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Dominikańska 25, |
| Data powołania |
1970 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Nadzór | |
| Proboszcz |
o. Marek Grubka OP |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
15 września |
Położenie na mapie Jarosławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego  | |
 50°00′58,608″N 22°39′56,987″E/50,016280 22,665830
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Matki Bożej Bolesnej w Jarosławiu – rzymskokatolicka parafia znajduje się w Jarosławiu, należąca do dekanatu Jarosław I, w archidiecezji przemyskiej[1]. Jest prowadzona przez Ojców Dominikanów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
20 sierpnia 1381 roku pasterze w pobliżu Jarosławia znaleźli figurę Matki Bożej trzymającej na rękach ciało zmarłego Chrystusa. Wkrótce figurę umieszczono w zbudowanej na tym miejscu drewnianej kapliczce, do której przybywali pielgrzymi. Obok tego miejsca było źródełko z cudowną wodą. W 1387 roku przy figurze modliła się królowa Jadwiga. W 1410 i 1420 roku kapliczka została zniszczona przez Tatarów, ale figura ocalała.
W 1421 roku kasztelan przemyski Rafał Tarnowski zdecydował o budowie murowanego kościoła, przy którym powstała kapelania dla obsługi duszpasterskiej sanktuarium. W 1629 roku Anna Ostrogska przekazała kościół Jezuitom. W 1696 roku rozpoczęto rozbudowę kościoła i klasztoru, który 13 września 1713 roku został konsekrowany przez bpa Pawła Konstantego Dubrawskiego, pw. Matki Bożej Bolesnej. W 1752 roku ukończono budowę murowanej kaplicy nad źródełkiem. 8 września 1755 roku bp Wacław Hieronim Sierakowski dokonał koronacji figury koronami papieskimi. W 1766 roku zespół klasztorny otoczono murem obronnym. W 1773 roku bullą papieską zakon Jezuitów został skasowany.
13 czerwca 1787 roku przybyli Dominikanie ze spalonego klasztoru w Bochni, a w 1788 roku przybyli Dominikanie ze skasowanego klasztoru w Sieniawie.
W 1966 roku kościół otrzymał tytuł bazyliki mniejszej. W 1970 roku dekretem bpa Ignacego Tokarczuka przy klasztorze została erygowana parafia[2][3][4].
Na terenie parafii jest 5 800 wiernych[5].
- Proboszczowie parafii:
- 1970–1972. o. Urban Mieczysław Szeremet OP.
- 1972–1987. o. Emil Nowak OP[6][7][8].
- 1987–1990. o. Wawrzyniec Eugeniusz Wawro OP[9].
- 1990–1993. o. Stanisław Repetowski OP.
- 1993–2005. o. Dariusz Kantypowicz OP.
- 2005–2007. o. Jakub Kruczek OP.
- 2007–2013. o. Jacek Skupień OP.
- 2013–2014. o. Lucjan Sobkowicz OP.
- 2014–2017. o. Jacek Zborzil OP.
- 2017–2023. o. Jacek Skupień OP.
- 2023– nadal o. Marek Grubka OP.
Terytorium parafii[edytuj | edytuj kod]
Teren parafii obejmuje ulice: Oś. Armii Krajowej, Oś. Witosa, Oś. Pułaskiego (bloki 8-13), Bandurskiego, Brzostków, Cegielniana, Cmentarna, Danilewicza, Dąbrowskiego, Dobrzańskiego, Dominikańska, Grodziszczańska, Grochowska, Jana Pawła II (numery 30-66), Kochanowskiego, Konarskiego, Konfederacka, Zbigniewa Kopcia, Kościuszki (numery 10-43), Krakowska, Krasińskiego, Maleniska (numery 7-21), Morgenbessera, Pawłosiowska, Powstania Styczniowego, Racławicka (numery 5-64), Reja, Kpt. Schrama, Siarczyńskiego, Szczytnianska, Żeromskiego (nr 1)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Opis dekanatu na stronie archidieczji
- ↑ Historia objawienia
- ↑ Sanktuaria w Polsce. Jarosław
- ↑ Rocznik Archidsiecezji przemyskiej 1997 (s. 143–144) ISSN 1233-4685
- ↑ a b Rocznik Archidiecezji przemyskiej 2015/2016 (s. 117) ISSN 1429-6314
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 108) [dostęp 2024-01-03]
- ↑ Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1984 (s. 173) [dostęp 2024-01-03]
- ↑ O. Emil - przeor odnowiciel [online], Tygodnik Katolicki „Niedziela”. Niedziela przemyska 2/2001.
- ↑ Pożegnanie ojca Wawrzyńca Eugeniusza Waro. Niósł pokój i serce [online], Tygodnik Katolicki „Niedziela”. Niedziela rzeszowska 41/2006.