Parafia Najświętszego Odkupiciela w Pobierowie
 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Lubelska 1, 72-346 Pobierowo |
| Data powołania |
31 grudnia 1986 r. |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Proboszcz |
ks. kan. mgr Stanisław Krzyżanowski |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne | |
Położenie na mapie gminy Rewal  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gryfickiego  | |
 54°03′21,058″N 14°56′09,240″E/54,055849 14,935900
| |
Parafia pw. Najświętszego Odkupiciela w Pobierowie - parafia należąca do dekanatu Kamień Pomorski, archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej[1].
Historia[2][edytuj | edytuj kod]
Parafię erygowano dnia 31 grudnia 1986 r.[3], przez ks. bp Kazimierza Majdańskiego[3]. Od zakończenia II wojny światowej w 1945 roku, do 1957 roku, Pobierowo wchodziło w skład parafii Kamień Pomorski. Dalsze 30 lat należało do Gostynia Szczecińskiego[3].
Najstarsza informacja o miejscowości pochodzi z 1386 r[3]. W 1590 roku została zbudowana w Pobierowie kaplica ewangelicka[3]. Od 1791 roku odprawiane były w miejscowości stałe nabożeństwa[3]. W 1806 roku dobudowano wieżę[3] przy kaplicy. Obecnie nie ma śladu po tym obiekcie[3].
Kościół parafialny[edytuj | edytuj kod]
 |
Zasugerowano, aby wydzielić z tego artykułu informacje nt. kościoła do artykułu Kościół pw. Najświętszego Odkupiciela w Pobierowie. |
Kościół pw. Najświętszego Odkupiciela w Pobierowie[3][1]
Jeszcze przed rozpoczęciem budowy, 19 czerwca 1983 roku, na Jasnej Górze papież Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny[3]. Dzisiejszą świątynię, po długich staraniach rozpoczęto budować 20 marca 1984 roku[3]. Ostatecznie, pozwolenia na budowę nie ma do dziś[3]. Pomimo trudności ówczesnych czasów komunistycznych, otrzymano zgodę na lokalizację i pozwolenie na budowę, na "stan zerowy"[4]. Pierwszą mszę św. w nowym kościele odprawiono 30 listopada 1986 roku[3]. Projekt kościoła - inż. arch. Jerzy Okniński[1].
W 2014 r. pomalowano wnętrze Kościoła i pomieszczenia zakrystii, ocieplono ławki, z myślą o okresie zimowym[5]. Rozpoczęto także remonty i modernizacje pomieszczeń w domu parafialnym[5]. Zakupiono także organy elektroniczne.
W kościele zamontowano także wiatrołap[5].
W 2016 r. miejscowa malarka Marzena Trzeciak-Tomczyk namalowała dwa obrazy: Matki Boskiej Częstochowskiej (ołtarz boczny) oraz św. Jana Pawła II, które zawisły w kościele jako wotum Roku Miłosierdzia[5].
W październiku 2017 r. w kościele pod ołtarzem została urządzona kaplica Matki Bożej Fatimskiej i świętego Floriana (wejście schodami po prawej stronie ołtarza)[6]. Ołtarz w kaplicy, to ołtarz z czasów Mszy św. polowych, jeszcze przed budową kościoła[6]. Figura Matki Boskiej Fatimskiej została przywieziona z Fatimy do Polski przez siostrę Miriam ze Szczecina, a podarowana do kaplicy przez przyjaciół parafii[6]. Figura św. Floriana została podarowana przez miejscowych strażaków[7].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół jest na rzucie czworoboku o wymiarach 16 x 16 m[3]. Mury są wykonane z betonu i pustaków ze szlaki[3]. Sufit jest wykonany z betonu o grubości 20 cm, w którym zabetonowano kotwy, aby było do czego przymocować łaty, a do nich przymocowano blachę[3]. Między łatami znajduje się ocieplenie z wełny mineralnej[3]. Ogniomurki wykonane są z betonu, zbrojone, opierzone blachą miedzianą, na którą ściekają opady z dachu[3]. Kościół nie ma tradycyjnych rynien[3]. Tę funkcję pełnią grube łańcuchy, które zwisają do więźby dachowej do ziemi.
Zasadniczą rolę nośną konstrukcji dachowej pełni żebro kalenicowe[3]: jest to zbrojona belka o wymiarach 24 m długości, 2,5 m wysokości, 0,5 m szerokości[3]. Jest ono zespolone ze stropem betonem[3]. Podczas budowy, aby tę belkę uzbroić, trzeba było poza kościołem zbudować specjalne do tego celu rusztowanie, ponieważ inaczej nie można było wsuwać drutów do środka[3]. Było to uciążliwe, jak zresztą budowa całej konstrukcji dachowej[3].
Okna wstawiono w listopadzie 1986 roku (powierzchnia okien 90 m²)[3]. Wówczas też kościół był tynkowany[3]. Szyby w oknach są potrójne: w środku paski kolorowego szkła, a po obu stronach szyby bezbarwne[3]. Okna wykonał p. Szulc z Pszczyny[3].
Prezbiterium usytuowane jest 68 cm nad posadzką[3]. Najpierw jest jeden stopień, który służy do udzielania Komunii Świętej[3]. Następnie kolejne 3 stopnie, na wysokości których znajduje się ołtarz[3]. Żeby stanąć przed tabernakulum trzeba wejść na kolejne 2 stopnie[3]. Każdy stopień ma 17 cm[3]. Pod prezbiterium znajduje się nie wykończona jeszcze krypta[3].
Posadzka wykonana została z marmuru Biała Marianna, sprowadzona z Kudowy Zdroju[3]. W kościele jest szlifowana, a w prezbiterium dodatkowo polerowana[3]. Położył ją w październiku 1988 r[3]. mieszkaniec Pobierowa[potrzebny przypis] - śp. Jan Waszkiewicz, który miał największe zasługi w budowie kościoła[3].
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Ołtarz wykonany jest z modrzewia[3]. Konfesjonał, ambonka, sedilia, ołtarz boczny Matki Bożej (1999 r.), chrzcielnica (2001 r.) wykonane są z jesiona[3]. Klęczniki wykonane są z olchy, natomiast ławki z sosny[3]. Drzwi główne pierwotnie miały 4 m szerokości, natomiast drzwi boczne (2 pary) pierwotnie miały po 3 m szerokości[3]. W 2015 roku zostały zastąpione nowymi drzwiami, o podobnych wymiarach, wykonanymi z plastiku[potrzebny przypis]. Drzwi do zakrystii wykonane są z jesiona[3]. Drzwi na chór – z dębu[3].
Droga Krzyżowa namalowana jest na tablicach kreślarskich 53 x 73 cm, autorstwa jezuity Bronisława Podsiadło, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie[3]. Obrazy Drogi Krzyżowej malował na probostwie w Pobierowie, a krzyż św. Franciszka (wiszący nad ołtarzem[potrzebny przypis]), ze względu na rozmiary (2,90m x 3,30m) na chórze w kościele[3]. Krzyż jest z drewna lipowego[3]. Na obrazie[potrzebny przypis] na krzyżu znajduje się Jezus Chrystus, nad nim Bóg Ojciec i Duch Święty[3]. Prawą ręką Pan Jezus wskazuje, by w życiu korzystać z Sakramentu Pokuty i Eucharystii, a lewą by żyć Pismem Świętym[3]. Pod nogami Jezusa Ziemia i kosmos[3]. Dzieła powstały na przełomie lipca i sierpnia 1987 roku[3].
Oświetlenie kościoła założono w październiku 1996 roku przez firmę Przybylskich z Poznania[3]. Nagłośnienie zmieniano wielokrotnie[3]: za trzecim razem przez firmę Patos z Chorzowa we wrześniu 1997 r[3], a po raz ostatni w 2015 roku[potrzebny przypis].
Wieża kościelna[edytuj | edytuj kod]
Wieżę kościelną, probostwo i pomieszczenie katechetyczne budowano równocześnie[3]. Wieża ma 22,5 m wysokości[3]. Cała wykonana jest z żelbetonu[3], stoi na płycie o wymiarach 7 m x 7 m, która jest podwójnie zbrojona[3]. Wieżę wieńczy krzyż zrobiony z desek, obłożony blachą miedzianą (4,5 m wysokości)[3]. Dach pokryty miedzianą[3] blachą[potrzebny przypis].
Dzwony[edytuj | edytuj kod]
Kościół posiada trzy dzwony spiżowe[3]: Maksymilian Kolbe (100 kg), Jan Paweł II (250 kg), Maryja (360 kg)[3]. Na początku uruchamiane były ręcznie, a od 1993 roku elektrycznie[3]. Poruszają je elektromagnesy[3]. Urządzenie ma zegar sterujący (10 programów)[3]. Mechanizm sterujący[potrzebny przypis] założył Antoni Rduch spod Wodzisławia Śląskiego[3]. Dzwony odlane zostały w Poznaniu przez Saturnina Skubiszyńskiego, przywiezione zostały w 1985 roku[3].
Otoczenie kościoła[edytuj | edytuj kod]
Porządkowanie terenu wokół kościoła rozpoczęto dopiero w 1994 roku[3]. Wiosną 1999 roku, po uszykowaniu terenu przed kościołem zamontowano 50 ławek, na których mieści się 400 osób[3]. Drewno jest zamocowane na betonowych stopach[3]. Na początku maja 2002 roku rodzice dzieci I-komunijnych obsadzili posesję kościoła 160 ozdobnymi jałowcami[3].
Cmentarze[edytuj | edytuj kod]
Jeszcze przed porządkowaniem terenu przykościelnego rozpoczęte były prace przy cmentarzu[3]. Ostatecznie przed zimą 1987 roku gotowa była kaplica cmentarna[3]. Pierwszą osobę pochowano na cmentarzu w 1992 r[3].
Duszpasterze[edytuj | edytuj kod]
Proboszczowie[edytuj | edytuj kod]
Parafią administrowali następujący księża:
| Okres pełnienia funkcji | Proboszcz | Lata życia | Uwagi | |
|---|---|---|---|---|
| od | do | |||
| 1.01.1987[4] | 27.08.2013[3] | ks. prałat mgr lic. Zygmunt Wawszczak[3] | po przejściu na emeryturę[3] rezydent tej parafii[8][3][1] | |
| 08.2013 | 25.08.2017 | ks. mgr Henryk Marszałek[3] | ||
| 26.08.2017 | ks. kan. mgr Stanisław Krzyżanowski[8][1] | |||
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Wspólnoty parafialne | Pobierowo - parafia p.w. Najśw. Odkupiciela | Kościół Szczecińsko-kamieński [online], kuria.pl [dostęp 2021-07-07].
- ↑ Kuria Metropolitalna Szczecińsko-Kamieńska, Kościoły | Pobierowo Kościół parafialny pw Najświętszego Odkupiciela | Kościół Szczecińsko-kamieński [online], kuria.szczecin.pl, 9 sierpnia 2017 [dostęp 2017-08-09].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca Kościoły | Pobierowo Kościół parafialny pw Najświętszego Odkupiciela | Kościół Szczecińsko-kamieński [online], kuria.pl [dostęp 2021-07-07].
- ↑ a b Historia Kościoła spisana przez ks. Zygmunta Wawszczaka – Parafia Pobierowo [online] [dostęp 2021-07-07] (pol.).
- ↑ a b c d Historia parafii – Parafia Pobierowo [online] [dostęp 2021-07-07] (pol.).
- ↑ a b c Kościół – Parafia Pobierowo [online] [dostęp 2021-07-07] (pol.).
- ↑ Parafia Pobierowo, Strona internetowa parafii, 26 grudnia 2017.
- ↑ a b Wspólnoty parafialne | Pobierowo - parafia p.w. Najświętszego Odkupiciela | Kościół Szczecińsko-kamieński [online], 28 sierpnia 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-08-29].