Park im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK w Warszawie
Ilustracja
Park od strony ul. Gminnej, widoczne sosny zwyczajne-pomniki przyrody
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Dzielnica

Ursynów

Powierzchnia

ok. 16[1] ha

Data założenia

24.05.2016

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, na dole znajduje się punkt z opisem „Park im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Park im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK w Warszawie”
Ziemia52°08′17″N 21°02′12″E/52,138056 21,036667

Park im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK – park miejski w Warszawie, w dzielnicy Ursynów, na Natolinie. Leży na północnym skraju Lasu Kabackiego w rejonie ursynowskiego odcinka ul. Rolnej, między ulicami Żołny a Moczydłowską. Park przylega także do toru kolejowego łączącego STP Kabaty z bocznicą kolejową na terenie stacji Warszawa Okęcie. W skład parku wchodzi sztuczne wzniesienie Wzgórze Trzech Szczytów.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Park ustanowiony został w 2016 roku uchwałą Rady Miasta Stołecznego Warszawy, na gruntach stanowiących własność m.st. Warszawy oraz gruntach Skarbu Państwa, oddanych miastu w użytkowanie wieczyste.

Na skraju parku, przy ul. Gminnej, rosną cztery sosny zwyczajne będące pomnikami przyrody[2].

Na terenie parku odbywa się cyklicznie piknik militarno-historyczny Dni Cichociemnych[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Park im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. [dostęp 2022-01-07].
  2. Pomniki przyrody na terenie m.st. Warszawy. Pomniki przyrody na terenie dzielnicy Ursynów. [w:] Urząd m.st. Warszawy [on-line]. bip.warszawa.pl. [dostęp 2020-04-16].
  3. IV Dzień Cichociemnych

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]