Paroksytoneza klauzulowa
Paroksytoneza klauzulowa – reguła wersyfikacji polskiej, obowiązująca niemal bezwyjątkowo w klasycznym wierszu sylabicznym, nakazująca stosowanie żeńskiej (paroksytonicznej) klauzuli we wszystkich wersach. Wynika ona z prawidła akcentuacji języka polskiego (paroksytonezy wyrazowej). W praktyce wprowadził ją w XVI wieku Jan Kochanowski[1]. Zasada ta przetrwała od początku XIX wieku, kiedy poeci zaczęli chętniej sięgać po rymy męskie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s. 11.