Pasmo Koskowej Góry

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fragment Pasma Koskowej Góry (część wschodnia)
Rejon Przełęczy Dział
Grzbiet Koskowej Góry, Parszywka i Sołtysia Góra
Krzyż pod Koskową Górą

Pasmo Koskowej Góry – jedno z pasm górskich w Beskidzie Makowskim. Najwyższym szczytem jest Koskowa Góra (866 m), od której pochodzi nazwa pasma[1].

Topografia[edytuj | edytuj kod]

Pasmo Koskowej Góry ciągnie się od doliny Skawy między Suchą Beskidzką i Zembrzycami na zachodzie po dolinę Raby między Pcimiem i Stróżą na wschodzie. Północno-zachodnie granice pasma tworzą doliny Paleczki, jej dopływu Jachówki oraz Trzebuńki. Z biegnącym po stronie północnej Pasmem Babicy Pasmo Koskowej Góry łączy Przełęcz Szklarska. Granice południową i południowo-wschodnią tworzą potoki Jastrzębnik, Łętówka (Skomielczanka) i Krzczonówka. W rozczłonkowanym Paśmie Koskowej Góry wyróżnia się trzy części[2]:

  • część wschodnia ciągnąca się od doliny Raby do doliny Bogdanówki. Obejmuje masywy Kotonia i Parszywki. Ma długość ok. 18 km i szerokość ok. 10 km.
  • część zachodnia ciągnąca się od doliny Bogdanówki, Łętówki i Wieprzczanki (Wieprzca) po dolinę Skawy i Paleczki. Obejmuje pasmo od Koskowej Góry na wschodzie po Mioduszynę na zachodzie oraz gniazdo Adamówki
  • część południowa od doliny Wieprzczanki i Łętówki po Skawę i potok Jastrzębnik. Obejmuje masywy Stołowej Gory i Przykca.

Pasmo Koskowej Góry okalają też główne drogi: Zakopianka, drogi ZembrzyceBudzówJachówkaStróża i droga PcimJordanów[2].

Opis pasma[edytuj | edytuj kod]

Grzbiety zbudowane są z odpornych na wietrzenie piaskowców magurskich, pod którymi znajdują się bardziej miękkie łupki. Kompleksy łupkowe odsłaniają się także w niektórych miejscach, zwłaszcza w rejonach przełęczy. Grzbiety są w większości zalesione, ale pola uprawne i zabudowania miejscowości wysoko wspinają się na stokach, w niektórych miejscach dochodząc do wierzchołków grzbietów i na szczyty wzniesień (np. na Koskowej Gorze i grzbiecie Łazy pomiędzy Koskową Górą a Parszywką). Liczne potoki tworzą głębokie doliny[2].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

szlak turystyczny niebieski Sucha Beskidzka – MioduszynaMaków Podhalański
szlak turystyczny żółty Maków Podhalański – StańkowaKoskowa GóraParszywkaPrzełęcz DziałGrońPcim
szlak turystyczny czarny łącznikowy pomiędzy niebieskim i żółtym (jw.)
szlak turystyczny zielony Maków Podhalański – Budzów
szlak turystyczny niebieski Bieńkówka – Koskowa Góra – Przełęcz JabconiówkaGrońZarębkiJordanów
szlak turystyczny zielony OsielecGrońSkomielna CzarnaTokarnia – Knapówka – GrońStróża
szlak turystyczny czarny Zębalowa – Tokarnia – GrońZawadka – dojście do szlaku żółtego pod Kotoniem
szlak turystyczny żółty Lubień – Zębalowa – Krzeczów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  2. a b c Dariusz Dyląg, Piotr Sadowski: Beskid Myślenicki. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2005. ISBN 83-89188-41-4.