Patyczak skrzydlaty
| Sipyloidea sipylus | |||
| (Westwood, 1859) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
patyczak skrzydlaty | ||
| Synonimy | |||
| |||
Patyczak skrzydlaty (Sipyloidea sipylus) – gatunek owada z rzędu straszyków i rodziny Diapheromeridae.
Gatunek ten opisany został w 1859 roku przez Johna O. Westwooda jako Necrosia sipylus. W 1893 Karl Brunner von Wattenwyl wyznaczył go gatunkiem typowym nowego rodzaju Sypiloidea[1].
Owad o bardzo smukłym ciele długości do około 10 cm. Czułki ma długie i nitkowate, a odnóża bardzo długie, cienkie i delikatne. Skrzydła pierwszej pary są zredukowane. Druga para skrzydeł jest w pełni rozwinięta, błoniasta, barwy różowawej[2]. Daje ona zdolność do lotu, przy czym jest głównie lot ślizgowy[3]. Zaniepokojony rozpyla wydzielinę obronną, zawierającą eter dietylowy, kwas octowy, aldehyd benzoesowy, limonen i benzotiazol[4].
Patyczak ten występuje na Madagaskarze, Mauritiusie, Reunion, Rodrigues, Jawie, Borneo, w półwyspowej części Malezji, Singapurze, Indiach, Bangladeszu, Wietnamie, Chinach, Japonii i na Tajwanie. Należy tym samym do najszerzej rozprzestrzenionych straszyków świata[1]. Jego ojczyzną jest Azja Południowo-Wschodnia, włącznie z Tajwanem, gdzie występują populacje rozmnażające się płciowo. Populacja madagaskarska jest partenogenetyczna[5].
W hodowli zaleca się terrarium o wymiarach minimum 30×20×50 cm (wysokość ostatnia), temperaturę 25–27°C, wilgotność powietrza ponad 70% i zraszanie. Jako pokarm podaje się liście jeżyn. Rozmnaża się partenogenetycznie. Samice przyklejają jaja do szyb i elementów wystroju. Larwy lęgną się po 90–120 dniach, a dorosłe dożywają do 5 miesięcy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Paul Brock, David C. Eades, Daniel Otte, Ed Baker, Thies Büscher: Sipyloidea sipylus (Westwood, 1859). [w:] Phasmida Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2017-04-20].
- ↑ a b Jolanta Bielecka, Andrzej Budziszewski: Owady w terrarium. Warszawa: Agencja Wydawnicza "Egros", s. 39, seria: Hobby.
- ↑ Massimo Mazzini, Valerio Scali: Stick insects: phylogeny and reproduction : proceedings of the 1st International Symposium on Stick Insects, Siena, Italy, September 30th-October 2nd, 1986. University of Siena, 1987.
- ↑ P. Bouchard, C.-C. Hsiung, V. A. Yaylayan. „Journal of Chemical Ecology”. 23 (8), s. 2049–2057, 1997. DOI: 10.1023/B:JOEC.0000006488.58081.66.
- ↑ Patrice Bouchard, Chia-Chi Hsiung. A preliminary study of defence behaviour of Sipyloidea sipylus (Westwood) using amphibian predators. „Phosmid Studies”. 5 (1), s. 18, 1996.