Pawłowa Turnia
Pawłowa Turnia (słow. Bradavica Z vrchol, niem. Müller-Turm, węg. Müller-torony, 2473 m[1]) – najbardziej zachodni i najniższy z czterech wierzchołków Staroleśnego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Wraz z Kwietnikową Turnią tworzą parę niższych szczytów, położonych po zachodniej stronie Klimkowych Wrótek. Po wschodniej stronie tej przełączki znajduje się Klimkowa Turnia i Tajbrowa Turnia[2].
Najczęściej uczęszczana droga na Pawłową Turnię prowadzi z Doliny Wielickiej przez Kwietnikowy Żleb na Zwodną Ławkę, następnie obchodzi się Pawłową Turnię nad Doliną Staroleśną i Klimkowym Żlebem wychodzi na Klimkowe Wrótka[3]. Z nich wyjście na Pawłową Turnię jest trudniejsze niż na Klimkową i Tajbrową Turnię, tworzy ona bowiem prawie monolityczny blok granitowy. Pierwsze znane wejście na Pawłową Turnię: Paul Habel, Johannes Müller oraz przewodnicy Johann Breuer i Pavel Čižák 17 lipca 1896 r. przy okazji czwartego wejścia na główny szczyt.
Staroleśny Szczyt należy do najtrudniej dostępnych wybitnych szczytów tatrzańskich[3]. Zgodnie z przepisami Tatrzańskiego Parku Narodowego wejście dopuszczalne jest tylko z przewodnikiem[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie, przewodnik taternicki, tom XIII. Warszawa: Sport i Turystyka, reprint Sklep Podróżnika, 1967, reprint 1993.
- ↑ a b Przewodnik taternicki. Staroleśny Szczyt (2476). [dostęp 2018-05-31].
- ↑ Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.